Өлең, жыр, ақындар

Аңшы ата

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 953
Қолыңа бүркiт үйретiп,
Ақ құмай тазы қарғылап,
Ақтабан сойыл сүйретiп,
Астыңа мiндiң арғымақ.
Өмiрдiң қумай мансабын,
Тұрмысқа мойын бұра алмай,
Даланы ғана аңсадың
Қамауға түспес қырандай.
Түлкiнiң таңын боятып,
Тазыңа талай аунаттың.
Ормандарды да оятып,
Жанғыртып жүрiп тау қақтың.
Кеуденде жүрген бұлтыңның
Нажағай оты ұрғандай,
Көкжалды көрсең, ұмтылдың
Қас жауың қарсы тұрғандай.
Тажалдың жолын тосқандай,
Пiрiңнiң бәрiн шақырып,
Жолбарыстан да жасқанбай,
Аюға бардың ақырып.
Жайратып тұрдың қолыңнан,
Дауысың күндей күркiреп.
Құландар қашты жолыңнан
Құла бiр дүзде дүркiреп...
Ақбөкендерге дүрлiккен
Бiр қарау үшiн жеттiң бе?!
Аң емес, әлде тiрлiктен
Арманды қуып өттiң бе?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аташалдың ақырғы батасы

  • 0
  • 0

Болмаса да көрерім,
Көкірегім ояу ғой.
Көп болса да керегім,
Ажал, шіркін, таяу ғой.

Толық

Ақ арман – арғымақ

  • 0
  • 0

Астымда ақ арманым – арғымағым,
Келеді жапалақтан үркіп өтіп.
Тарқатып ақын көңіл бар құмарын,
Ауылын өлең-қыздың дүркіретіп.

Толық

Жайлауда

  • 0
  • 0

Бозбала босағада байлаулы аттай,
Қан-құрыш қазанында қайнау таппай.
Бойжеткен ұядағы балапандай,
Талпынып ұша алмайды, жайлау жатпай.

Толық

Қарап көріңіз