Өлең, жыр, ақындар

Аңшы ата

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 928
Қолыңа бүркiт үйретiп,
Ақ құмай тазы қарғылап,
Ақтабан сойыл сүйретiп,
Астыңа мiндiң арғымақ.
Өмiрдiң қумай мансабын,
Тұрмысқа мойын бұра алмай,
Даланы ғана аңсадың
Қамауға түспес қырандай.
Түлкiнiң таңын боятып,
Тазыңа талай аунаттың.
Ормандарды да оятып,
Жанғыртып жүрiп тау қақтың.
Кеуденде жүрген бұлтыңның
Нажағай оты ұрғандай,
Көкжалды көрсең, ұмтылдың
Қас жауың қарсы тұрғандай.
Тажалдың жолын тосқандай,
Пiрiңнiң бәрiн шақырып,
Жолбарыстан да жасқанбай,
Аюға бардың ақырып.
Жайратып тұрдың қолыңнан,
Дауысың күндей күркiреп.
Құландар қашты жолыңнан
Құла бiр дүзде дүркiреп...
Ақбөкендерге дүрлiккен
Бiр қарау үшiн жеттiң бе?!
Аң емес, әлде тiрлiктен
Арманды қуып өттiң бе?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлдегi түнгi сурет

  • 0
  • 0

Жүрегiңдi сырға бөлеп, нұрға орап,
Айлы түнге тұрсақ егер бiр қарап,
Ақ айдынға көк аспанның өзiнен
Ақ сәулелер түсiп жатыр сырғанап.

Толық

Қызыл гүл

  • 0
  • 0

Сұлулардың сымбатын мөлдiретiп,
Махаббатты келемiн мен жыр етiп.
Қара көздер қоя ма, кезiккенде
Жiбередi жүректi елжiретiп.

Толық

Кексе ақынмен әңгіме

  • 0
  • 0

Ақындар көп сымбатты,
Әрқилы тек өресі.
Өлеңдерге сын қатты,
Уақыт бар төреші.

Толық

Қарап көріңіз