Өлең, жыр, ақындар

Кер дөнен

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1067
Жол ұзақ, бүлкілдей бер, кер дөненім,
Жағады жорға аяңмен тербегенің.
Шабар ем сары белден сағым қуып,
Жаныма батады тек терлегенің.
Жалбаңдап жапсарында көшкен елдің
Бес жастан тайға мініп өскен едім.
Он бесте осы адырдан көкжал қуып,
Өкпесін шаңқан боздың тескен едім.
Мен енді азаматы астананың,
Әке боп бір үй ішін басқарамын.
Бірақ та туған жердің топырағында
Баяғы тайға мінген жас баламын.
Жер шалғай, жас балаға жеткізбейді,
Сиқыр шал титық құртпай өткізбейді.
Жеткенше шеткі ауылға елегзимін,
Көңілім кең жайлаудан көпті іздейді.
Адамның баласындай сағынарың –
Сенің де өз үйірің, жануарым,
Қайшылап құлағыңды кісінейсің,
Шалғайды серік болып сары уайым.
Жол ұзақ, бүлкілдей бер, кер дөненім,
Құлдилап, көп жер ұтып, дөңгеледің.
Көктемге қарсы ұшатын қарлығаштай,
Сағынған сахарама мен келемін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Махаббат әні

  • 0
  • 0

Махаббат егіз екен, қалдым жалғыз,
Боздаймын жапан түзге шығып аңдыз.
Орнына жеңге селеу біткен шеңгел –
Тартады етегімнен бейне балдыз.

Толық

Мен сені мақтасам, мастанба

  • 0
  • 0

Мен сені мақтасам, мастанба,
Мен сені даттасам, жасқанба.
Өзіңдей болшы, өзгедей емес,
Өз сөзіңмен шертші кеңес!

Толық

Оққа ұшқан ақын

  • 0
  • 0

Ақын өлді! – құл боп арға,
Ұшты оққа. Улады өсек.
Кек ала алмай кетті арманда,
Асқақ басын жерге төсеп!..

Толық

Қарап көріңіз