Өлең, жыр, ақындар

Ерніңнің түгі тебіндеп

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 726
Ерніңнің түгі тебіндеп,
Шілдеге сары шарқ ұрар.
Қоңыр күздің кегін жеп,
Көктемге көңілім талпынар.
Атыспай назар назармен,
Тот басты оғын сабырдың.
Әзілді тежей азар мен,
Жылдарды сері сағындым.
«Ағалап» шыққан дірілден
Бастаңғы бір сыр ұғамын.
Аңдимын сыр түріңнен,
Қабарсаң – қақтай тұнамын.
Көзіңнен ұшқан ұшқыннан
Тұтанса нәзік жүрегім.
Ақылмен таптап жалма-жан,
Өшіремін де жүремін.
Зер салмайын десем де,
Зердесіз екен көз шіркін.
Мылқауша жұтып өтем бе,
Махаббаттың өз дертін?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мотор

  • 0
  • 0

Қыйырсыз, асау, тұңғыйық,
Теңізді кешкен кеме не?
Көлбеген көкте ақ иық,
Жаңғыртқан жерді немене?

Толық

Күзетші қойшының жыры

  • 0
  • 0

Айлы түнде момақан қой аңсап таңды жатады,
Қалың өзен қыбыр-жыбыр шыбындап тіл қатады.
Бөрі әккілер баспалайды, қанды сәтін аңдиды,
Қарауыл ай бҰлт жастанып, бейғам көктен қалғиды,

Толық

Жиендік

  • 0
  • 0

Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!

Толық

Қарап көріңіз