Өлең, жыр, ақындар

Кеме

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1362
Дүние – кеме теңізді шексіз айналған,
Сапар басы дәмеленер сайраннан.
Айдың нұры теңізді тербеп, тулатса,
Теңселер кеме шыққанша шалғай қайраңнан.
Құбыла-нама жол сілтеп, кеме жүзгенде,
Су бетінде қалмайды белгі ізден де.
Адамзат әмсе келешекке асығар,
Жетер жерден жолаушы күдер үзген бе?!
Соғып дауыл, қираса дүние кемесі,
Көтерер оны жер шарының денесі.
Теңіздің түбі сыр сақтайды мың жылдар,
Алып кеме – мәңгінің бір елесі.
Кетсең суға, ән шырқашы, кемеде,
Өмір деген өткінші емей немене?!
Ән салайын тулап жатқан толқында,
Бесігімде ән тараған денеме!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бесіктегі бөбек

  • 0
  • 0

Құндақта құйттай өседі еркін,
Бақытты – бөбек іңгәлаған.
Есейіп өсе келгенде бертін,
Етеді тарлық қиырсыз жаһан.

Толық

Дауыл

  • 0
  • 0

Құшады мұнар, ышқынып теңіз,
Жағаға шыға келеді ойнап.
Толқынға төніп, шыңда тұр бір қыз,
Аққудай түнгі қанатын қомдап.

Толық

Темірші

  • 0
  • 0

Күмбірлі үйге кеудесі толып,
Зейнеттің күйін шертеді көрік.
Сарғайған күзгі жапырақтай болып,
Қашады жалын, сағымдай семіп.

Толық

Қарап көріңіз