Өлең, жыр, ақындар

Алтуайт

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 505
Нартымен өртей салып мұң-қапаны,
Тұсынан Алтуайттың Күн батады.
Ымыртта күнбатыстан көшкен сәуле,
Маған бар көне шерді жырлатады.
Тұсынан Алтуайттың батады Күн,
Шалғайын алау шарпып шапанының.
Сәуленің түнге сіңген сілемімен,
Ай жаққа ұшып бара жатады үнім.
Алтуайт — аты жұмбақ жоталы қыр,
Баурынан күнде боздар боталы нұр.
О-дағы көкке ұмсынып қатып қалған,
Басына бермеген соң опа ғұмыр.
Ол ғашық көктегі Айға, мен де ғашық,
Күн семер соны сезіп, белден асып.
Қол жетпес қияларға көңіл сермеп,
Екеуміз қалғанбыз ғой жерде жасып.
Алтуайт.
Аты жұмбақ, заты жұмбақ,
(Атыңда аяулы әнге жақын ырғақ).
Ақыры Айға жетпес арманыңмен,
Сен шөгіп келесің-ау ақырындап.
Сен сіңіп кетесің-ау жерге мүлде,
Келместей, оралмастай енді өмірге!
Мен де ұшып, Айды құшып жоғалармын,
Тұсыңнан тағы бір Күн сөнгенінде.
Алтуайт...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күзгі хат

  • 0
  • 0

Жапырағын қайыңның жел ұрлайды,
Күздің өңі өзгеше:
Өмір. Қайғы.
Жас қайыңнан жұлынған жапырақ кеп,

Толық

Сексеуіл

  • 0
  • 0

...Күнәға кешірім жоқ ешқашанда,
Тірлікті қайта бастан бастасаң да.
Кемді күн қызық дәурен өте шығар,
Кешігіп кешу айтып қоштасарға.

Толық

Сені күттім — нені күттім?!

  • 0
  • 0

Сені күттім — нені күттім?!
Көңілге алаң кірді.
Жетегінде жел-үміттің
жан — жадау, жанар — мұңлы.

Толық

Қарап көріңіз