Өлең, жыр, ақындар

Күнпаякүн

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 424
Қатпар-қатпар қара түн,
Ақ қар жапқан тұл дала.
Қарға-құзғын қанатын
Қанға малған, былғаған.
Сары сайтан сақ-сақ күл,
Сабыры қашқан құдайдың.
Жанымды жаншып бақ-сатқын,
Жадағай көңіл жылаймын.
Моланың есігі шиқылдап,
Азалы күй бітіп барады.
Өмірі үзілді күй тұрмақ,
Беймаза, бетпақ даланың.
Жамылды дала кебінін,
Құдайды қарғап қызыл гүл.
Тонап ап дүлей өмірін,
Шөпжелке-тағдыр үзілді.
Болмыссыз баз кешіп бар жалған,
Уақытсыз түнек бас алып.
Құдайдың өзіне арналған,
Бір табыт жатыр жасалып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір арудың атынан

  • 0
  • 0

Көктемнің желегі желбіреп
күлгенде қалаға келген ем.
Ол мені күтпеді келді деп,
Өз балаң едім ғой мен деген.

Толық

Тау суреті

  • 0
  • 0

Қызылқұмар құс-көңілі жасып құр,
Қыран тауды томаға бұлт басып тұр.
Анда-санда саңқ етеді шамданып,
Қырау қатқан ақ иығын қомданып.

Толық

Тақуа

  • 0
  • 0

Фәниден таппай бәтуа,
Бақиға кеткен сан сұрақ.
Соларды жазсам хатыма,
Моладан қайта аршып ап.

Толық

Қарап көріңіз