Өлең, жыр, ақындар

Күнпаякүн

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 340
Қатпар-қатпар қара түн,
Ақ қар жапқан тұл дала.
Қарға-құзғын қанатын
Қанға малған, былғаған.
Сары сайтан сақ-сақ күл,
Сабыры қашқан құдайдың.
Жанымды жаншып бақ-сатқын,
Жадағай көңіл жылаймын.
Моланың есігі шиқылдап,
Азалы күй бітіп барады.
Өмірі үзілді күй тұрмақ,
Беймаза, бетпақ даланың.
Жамылды дала кебінін,
Құдайды қарғап қызыл гүл.
Тонап ап дүлей өмірін,
Шөпжелке-тағдыр үзілді.
Болмыссыз баз кешіп бар жалған,
Уақытсыз түнек бас алып.
Құдайдың өзіне арналған,
Бір табыт жатыр жасалып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл кеші

  • 0
  • 0

Күрсінеді қарт емен қажып-шіріп,
Сылаңдайды сұлу қыз нәзік шыбық.
Қайың қыздар қысқартып көйлектерін,
Бар төңірек көреді көреді бой жеткенін.

Толық

Жазу

  • 0
  • 0

Кеудемді көмкергем арманмен,
Ақтарсам бола ма қажеті?
Есімде мектепте, балдәурен,
Содан соң...

Толық

Күзгі хат

  • 0
  • 0

Жапырағын қайыңның жел ұрлайды,
Күздің өңі өзгеше:
Өмір. Қайғы.
Жас қайыңнан жұлынған жапырақ кеп,

Толық

Қарап көріңіз