Өлең, жыр, ақындар

Жаңбыры мол гүлімнің

  • 03.01.2021
  • 0
  • 0
  • 450
Жүрегімнің төріне егіп,
Өсіріп ем бір нәзік гүл.
Саған ғана қидым сеніп,
Сақта, өзімдей ұғына біл.
Күте білсең гүл құлпырар,
Сыйлар сені жұпар леппен.
Көкірегіне бұлбұл қонар,
Болар ұяң мәңгі көктем.
Нақ, төрінен жүрегіңнің
Сайла дағы орын сәнді,
Жаңбыры боп сол гүлімнің,
Жасартып өт жанып мәңгі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалай ғана

  • 0
  • 0

Сөз маржанын төктім тізіп,
Құлағыңды салмадың сен.
Тереңнен сыр айттым сүзіп,
Қаперіңе алмадың сен.

Толық

Тілек

  • 0
  • 0

«Жан қалаулым, жан жетпес, жан серігім,
Ауыр болса, аруанадай берігім.
Көктемнің күн шуағындай көңілі,
Жаны жайлау, еркем менің, елігім» —

Толық

Гүл

  • 0
  • 0

Махаббат – гүл,
адам – оның
Өсер топырағы ғой.
Өсіп, еніп ғұмыр кешер

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер