Өлең, жыр, ақындар

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан...

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 1008
Көктеміне көңілдің шуақ шашқан,
Басымды ием мен саған қуатты аспан.
Жүрегімнің түбіне жасырынған,
Қасиетті Тәңірім бұлақты ашқан.
Жыласам да, күлсем де қуат берген,
Шөліркеген жаныма суат берген.
Ризамын жаратқан бір өзіңе,
Жер Анамның төсінен тұрақ берген.
Өткен күндер мен сені сағынбаймын,
Шомылдырар шуаққа жанымды Ай-Күн.
Сарыала қаз саңқылдап кетсе ұшып,
Кетер бірге ілесіп сағым қайғы.
Өтті көктем, келді жаз күзіменен,
Жазғаным жоқ ешқашан ұзын өлең.
Тамылжыған табиғат жылап тұрды,
Қош айтысып ұзатқан қызыменен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл

  • 0
  • 0

Кімненде, неден қалмаған көңіл,
Әбжылан болып арбаған көңіл.
Түлкі бұлаңмен алдаған көңіл,
Сонда да серттен танбаған көңіл.

Толық

Дағдару

  • 0
  • 0

Кезбе бұлттар кеңістікте қаңғырып,
Қара таудан естіледі жаңғырық.
Тірлігіне пенделердің аярлық,
Аспан тұрды төбесінен паң күліп.

Толық

Өң мен түс

  • 0
  • 0

Өң мен түс арасында аласұрып,
Тіледі жүрегімді қарасуық.
Көңілдің жер тарпиды арғымағы,
Шайнаған ауыздығын таңасырып.

Толық

Қарап көріңіз