Өлең, жыр, ақындар

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан...

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 929
Көктеміне көңілдің шуақ шашқан,
Басымды ием мен саған қуатты аспан.
Жүрегімнің түбіне жасырынған,
Қасиетті Тәңірім бұлақты ашқан.
Жыласам да, күлсем де қуат берген,
Шөліркеген жаныма суат берген.
Ризамын жаратқан бір өзіңе,
Жер Анамның төсінен тұрақ берген.
Өткен күндер мен сені сағынбаймын,
Шомылдырар шуаққа жанымды Ай-Күн.
Сарыала қаз саңқылдап кетсе ұшып,
Кетер бірге ілесіп сағым қайғы.
Өтті көктем, келді жаз күзіменен,
Жазғаным жоқ ешқашан ұзын өлең.
Тамылжыған табиғат жылап тұрды,
Қош айтысып ұзатқан қызыменен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн

  • 0
  • 0

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн,
Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң.
Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,
Жанына дауа кім табар,

Толық

Лақтырып қамытын азап күннің

  • 0
  • 0

Лақтырып қамытын азап күннің,
Кері қарап артыма мазақ қылдым.
Шай қайнатым өмір ғой сынағы мол,
Білейін деп қадірін азап күннің.

Толық

Неге?!

  • 0
  • 0

Сезімге ғажап шөлдейсің неге,
Сағынсаң іздеп келмейсің неге.
Жаныңды сеніп бермейсің неге,
Арманыңды асыл жерлейсің неге,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер