Өлең, жыр, ақындар

Боран. Ақ боран далада безеді тілін

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 755
Боран. Ақ боран далада безеді тілін,
Таппайды мынау ойпаңның өзегі тыным.
Ала қаншықша қыңсылап, тырмалайды есік,
Ойым да ұйтқыған дауылдай кезі еді, күнім.
Қырқасы қырдың сұп-сұрқай, безерленеді,
Ысқырған долы үскірік өзеурегені.
Шылымды шегіп, бозғылтым боранға ұқсаған,
Түтінді жұтып, ерінім кезерген еді.
Тыстағы дойыр шүйілді, шімірікпеді,
Дауыл мен қарың төпеді бірігіп тегі.
Қара жер бәрін көтерді сақалы ағарған.
Жабылып кету, білмедім, ірілік пе еді?
Мұғаллақ тылсым мұңайды, дүбінді дүлей,
Қамысқа құдай саусағын бүлінді білей.
Тауансыз тағдыр шүңет көз татасы қалың,
Саудаға салды басымды, күнімді міней.
Есірік желің ұйытқыды саңырау кеппен,
Ол үшін күнә: ықтырып, қарымау беттен.
Санада – сойқан, борандай ақтүтектенген,
Көрсоқыр еттің,
Озбырсың, тәңір-ау, неткен ...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шамдалдардың шапағына

  • 0
  • 0

Шамдалдардың шапағына
Шомылам,
У ішемін сезімімнің қолынан.
Шыршу шығып,

Толық

Жидебайдың басындағы ой

  • 0
  • 1

Жапан дала.
Жидебай – желі улеген,
... Тайсақтадым жұртыңа келуге мен.
Желең шапан үстіңде, шықтың сыртқа,

Толық

Білмеппіз ғой барады тағдыр өтіп

  • 0
  • 1

Білмеппіз ғой барады тағдыр өтіп,
Жібердің бе жасыңды жаңбыр етіп.
Орамалың екен деп ақша бұлтты,
Жүрек тулап, қалғаны жан дір етіп.

Толық

Қарап көріңіз