Өлең, жыр, ақындар

Шамдалдардың шапағына

  • 21.02.2021
  • 0
  • 0
  • 412
Шамдалдардың шапағына
Шомылам,
У ішемін сезімімнің қолынан.
Шыршу шығып,
Шайқалады мына әлем,
Хауыздардың көз жасында толы қан.
«Серенада» музыкасын ойнаған,
Кім болды?» – деп, күні-түні
Ойланам.
Терезесі періштенің
Аулақта,
Қасіретті,
Көрінбейді
Ой, маған!
Қылышымның сығымдаймын
Қынабын,
Қайласызбын дәл осы сәт,
Ұғамын.
Хан сарайдың қабырғасы тұтас тас,
Екі тамшы жас боп түсті
Шыдамым.
Бейнеуі жоқ бейнемді сол
Жек көрдім,
Бағы зор ғой шатырда ұшқан кептердің.
Шындық қалай жете алмаса
Патшаға,
Мен де сондай дәрменсіздік
Өткердім.
Жер тұтқасын таба алмадым,
Қармандым,
Күйін кештім торға түскен арланның.
Жұмақ құстың қанаты бар шашында,
Біле алмадым, қайда екенін, арманның?!
Мізбақпайтын
Істемессің тасқа дым,
Көре алмадым
Мен жасайтын басқа адым.
Мұнараның ең ұшына шықтым да,
Тасқорғаннан өз-өзімді тастадым.
Қағып алдың,
Жерге бермей Аспаным,
Өзгеше өмір, өзге тірлік бастадым.
... Құлтас маған «жаз, – деп едің, – құнды өлең»,
Бұл жолы да құпиямды
Ашпадым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрекке титтей сағыныш салып, жыл өтті

  • 0
  • 0

Жүрекке титтей сағыныш салып, жыл өтті,
Көктем де келді: даламды қайта түлетті.
Жауды да нөсер күмісін төгіп белеске,
Қырларда гүлдер самалға елтіп дір етті.

Толық

Жауыздыққа жаны қас

  • 0
  • 0

Жауыздыққа жаны қас,
Дес бермеген,
Ақиықтың ұрпағы ем төске өрлеген.
Сахарадай кеудемді күмбір-күмбір,

Толық

Мақпал қара түн құшағы тылсым бір

  • 0
  • 0

Мақпал қара түн құшағы тылсым бір,
Асқақ арман, биіктерге ұмсындыр.
Шым-шым етіп, тұңғиыққа сіңейін,
Итшілеген қараң күнім құрсын бұл!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар