Өлең, жыр, ақындар

Қорықта

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 403
Әр әуезi дыбыстың
кетедi ғой желпiнтiп.
Неткен мұнда —
тыныштық.
Неткен мүңда —
еркiндiк.
Қандыра алмай құштарды
iздеп бойға дауаны,
жұтасың кеп құстардың
әнi сiңген ауаны.
Аң бiткендер жол кезген
шығар сенi қарсы алып,
кетер сенiң сол кезде
тұла бойың ән салып.
Аңдар еркiн сезiнер
жүргеннен соң қорықта,
қарап сенiң көзiңе
тұрар сенен қорықпай.
Мың құбылтар түр-түсiн
терек,
жиде,
қайыңы;
тышқан аулап түлкiсi,
жидек терiп аюы.
Сипап желi басыңнан
малынарсың шығына.
Өтер сенiң қасыңнан
марал менен бұғы да.
Мұнда өмiр басқарақ,
мұнда өмiр келелi:
бәрi сенi дос санап,
бәрi саған келедi.
Жасартатын өмiрдi
бәрiне бiз ынтықпыз.
Адам неткен сенiмдi
болса егер мылтықсыз!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көп қатарлы үйлер

  • 0
  • 0

Ақындарды шабыт керiп тасқанда
Теңедi оны алып ұлы дастанға...
Ал мен үшiн омарталар сияқты
Биiк үйлер – тiк шаншылған аспанға.

Толық

Қағылған ұмыт болған қоңыраудай

  • 0
  • 0

Қағылған ұмыт болған қоңыраудай,
қалды ғой, жайсаң, жырлар, жолың болмай.
Шимайлап ақ қағаздың бетiн жыртып
өртенiп бара жатқан омырауды-ай.

Толық

Киіз үй

  • 0
  • 0

Содан, содан басталған
Сенiң, менiң арманым.
Киiз үйiм –
аспаннан

Толық

Қарап көріңіз