Өлең, жыр, ақындар

Арманым да адыра қап, күйреген

  • 02.03.2021
  • 0
  • 0
  • 583
Арманым да адыра қап, күйреген,
Үмітімнің қауырсыны сиреген.
Жапырақ қой қоштасарда, мен емес,
Жылап тұрып, соңғы биін билеген.

Қалықтап кеп, қара жерге құлаған,
Мәңгі ұмытып күзін сосын ұнаған.
Тағы алдаймын, көз жасымды жасырып,
«Ол мен емес, аспан ғой, – деп, – жылаған».
Күндер өтер, ауыр бұлтқа ілініп,
Жүрек қалған әр жерінен тілініп.
Қаңыраған суық қала жауратты,
Сенің жоғың білініп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жауып тұр ақ қар

  • 0
  • 0

Жауып тұр ақ қар...
Ақ қарға сырды ақтардым.
Құлдилап төмен
Құлады жерге ақ қар – мұң.

Толық

Ағыл-тегiл ерiдiм, жылып қар – мұң

  • 0
  • 0

Ағыл-тегiл ерiдiм, жылып қар – мұң.
Тiл қатпадым, тыныштық. Тынып, талды үн.
(Сезiмiмнiң алдында дәрменсiзбiн,
Жүрегiн ақылымен құлыптар кiм?!)

Толық

Мұң басып кеттi

  • 0
  • 0

Мұң басып кеттi...
Мұнда қыс өттi.
Аппақ қар бүркеп тәнiмдi,
Сыңсыта салған әнiмдi

Толық

Қарап көріңіз