Өлең, жыр, ақындар

Отыз бірінші көктем

  • 04.03.2021
  • 0
  • 0
  • 778
Жылымық сәттің бейнесін қарашығыма қамайын,
Соңғы қар болып қалықтап, тамшы боп әлде тамайын.
Қанатымен жылдардың тағы келді бір көктем
Бусандырып әлемді, жібітіп жердің самайын.
Алғашқы күні наурыздың, үміт пен арман бүрлейді.
Ақшулан аспан есінеп, жып-жылы желін үрлейді.
Қолымды созсам ғарышқа қиялыма алданып,
«Бақыт деген көкте емес, жер бетінде жүр» дейді.
Ұмытылып азабым, тарқаса ғой өкпе-мұң,
Еріп кетсе қар болып өкінішті өткенім.
Не күтеді алдымда, ештеңе де білмеймін,
Қандай тағдыр сыйлайсың, отыз бірінші көктемім?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ендi қашан жүздесем?

  • 0
  • 0

Ендi қашан жүздесем?
Тап болып ең тағдырыма күзде сен.
“Сағыныштан сарғайттың ғой бар ма едi бiзде есең”
Деп тәңiрге тiл қатып ем түндерде.

Толық

Көрiнермiн жұмбақ тым

  • 0
  • 0

Көрiнермiн жұмбақ тым...
Қиял – теңiз, тереңiне шым баттым.
Өзiңiздi аңсадым.
“Сiз” деп соққан жүрегiмнiң лүпiлiн

Толық

Амансың ба, қалай, – деп, – көңiл-күйiң?

  • 0
  • 0

“Амансың ба, қалай, – деп, – көңiл-күйiң?”
Сұрамады сүйгенiм... жыр көшедi.
Қоңыр күздей киiп ап қоңыр киiм,
Кезiп келем жабырқау сұр көшенi.

Толық

Қарап көріңіз