Өлең, жыр, ақындар

Желкенді қайық

  • 07.04.2021
  • 0
  • 0
  • 1003
Кішкентай ғана шарана,
Жүректей ерні бүлкілдеп.
Табиғат салған жара ма,
"Жан құйған еңбек" үлпілдек.
Әлемді байтақ көзге ілмей,
Қарайды ана қас қақпай.
Қызғанар жанға сездірмей,
Мақтанар және асқақтай.
Базарлы енді, үй қызық,
Мәндірек сезер заманын —
Жер шарын түгел сыйғызып,
Құшағы құйттай ананың!
Көкжиек — сонау, арманы,
Желкені — мынау, нәресте.
Болса да қауіп бар маңы,
Бақыты қола емес пе?
Ал өмір — теңіз толқыны,
Желкенсіз қалай жетерсіз!
Қинама жанды, делқұлы,
Ескекпен шаршап бекер, сіз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайда асықтың, аналар, бәрің бірдей

  • 0
  • 0

Зіл салмақтан барамын аласарып
Жырмен жылай бұл шерді тараталық.
Үлгере алмай жатыр ғой қыз, келіндер
Қайта-қайта басына қара салып.

Толық

Ақындар — бір халық

  • 0
  • 0

Бір ақын жүр ұлымын деп иланып,
"Жұлдыз" аты жетпей біреу жүр налып.
Барлық ақын бір ниетті, бір тілді,
Аз да емес, көп те емес — бір халық!

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Еміренген ботасына, жан-ана,
Қанша сүйсе мейірі оның қана ма?
Өкініш-ай, енді ержеткен шағыңда,
Мыңнан бірін қайыра алмау анаңа.

Толық

Қарап көріңіз