Өлең, жыр, ақындар

Жайлауда

  • 12.04.2021
  • 0
  • 0
  • 537
Тау қойнауы.
Мөлдір бұлақ.
Жағасында малшы ауылы.
Іргесінде кіл арғымақ,
Төңкерілген жон, сауыры.
Тотияйын – көкше құрақ,
Көк шалғында мұрын жарған.
Ізі сонар болат тұяқ
Тай, құлынның асыр салған.
Келе ауылға шашырады
Сәйгүліктер төгілме жал.
Жұмыр жонын жасырады
Жасыл шілік көк бұйра тал.
Түн күзеттен қайтты жігіт,
Ақ сойылын қарына іліп,
Жолына көз жүрген тігіп,
Түсірді аттан жары күліп.
Екі иіннен демін алған
Ақ самауыр басты күйге
Бейбіт өмір берекесін
Төккен сынды осы үйге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келіңіз

  • 0
  • 0

Зәулім үйлі Москва қаласынан,
Украина — бай-дарқан даласынан,
Мекендедің Отанның қайсы алаңын
Демеймін, кел ауылыма, қарсы аламын.

Толық

Көз

  • 0
  • 0

Ән арқауы, қанша жырдың өзегі
Болған талай мойыл қара көз еді.
Жер шарасын алқымдаған шағымда
Келсе амал не сені жырлау кезегі.

Толық

Өзіңді сүйем

  • 0
  • 0

Ұшқыны шоқтай көзіңді сүйем,
Алмастан өткір сөзінді сүйем.
Осқылап дауыл, бұлтты жарған,
Найзағай сынды кезіңді сүйем.

Толық

Қарап көріңіз