Өлең, жыр, ақындар

Композитор Қалдыбай Құрманәлиевке

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 530
Жалшымаған жаншылған жан сығылды,
Кірпігіме қаншама тамшы ілінді.
Қызыл шақа жүрегім дір-дір етіп,
Арыстанды Қарабасқа қарсы ұрынды.
Содан болар өзгеше мұңды ақынмын,
Қалт-құлт етіп мұз басқан шыңда тұрдым.
Қабырғасын сұм дауыл қайыстырған,
Дара өскен қайыңдай ырғатылдым.
Түсінерсің сен мұны, түсінбессің,
Ұға алмаған кезінде ісімді ешкім.
Өйткені мен жайлаған Қап тауларын,
Дию-шайтан, жын-пері ішінде өстім.
Алары анық деп ажал мені жерге,
Бағыштадым дұғамды өлілерге.
Адамдарға жалынбай, жалбақтамай,
Сеніп келем жебейтін перілерге.
Жалын қосып жаныма сенім ұдай,
Жүрмейді деп әруақтың төлі бұлай,
Оңашада отырып зікір салдым,
Жаратқан соң ерекше мені Құдай.
Өмірімді өлеңге сабақтадым,
Әзәзілді тозақта тамақтадым.
Аман болсын Қап тауы - пері мекен,
Аман қылсын жырымды жаратқаным!!

1993 жыл, тамыз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кендебайға

  • 0
  • 0

Қайран өлең қасқырдың өтін ішті,
Өлеңімнен қалғанын жетім ішті.
Өлең өліп барады өлкемдегі,
«Бұлқынғанмен бұза алмай бекіністі».

Толық

«Сүймеймін» деп айтшы сен шамаң келсе

  • 0
  • 0

«Сүймеймін» деп айтшы сен шамаң келсе,
Тұра қашпай біздерді анаң көрсе.
Қайтер едің, қарағым, қайтер едің,
Мына менің күнімді саған берсе.

Толық

Кезім еді болатын сезімге мас

  • 0
  • 0

Кезім еді болатын сезімге мас,
Кетті бірақ, қайтейін, қарамай бақ.
Бір бөтелке қолымда,
Көзімде жас,

Толық

Қарап көріңіз