Өлең, жыр, ақындар

Композитор Қалдыбай Құрманәлиевке

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 584
Жалшымаған жаншылған жан сығылды,
Кірпігіме қаншама тамшы ілінді.
Қызыл шақа жүрегім дір-дір етіп,
Арыстанды Қарабасқа қарсы ұрынды.
Содан болар өзгеше мұңды ақынмын,
Қалт-құлт етіп мұз басқан шыңда тұрдым.
Қабырғасын сұм дауыл қайыстырған,
Дара өскен қайыңдай ырғатылдым.
Түсінерсің сен мұны, түсінбессің,
Ұға алмаған кезінде ісімді ешкім.
Өйткені мен жайлаған Қап тауларын,
Дию-шайтан, жын-пері ішінде өстім.
Алары анық деп ажал мені жерге,
Бағыштадым дұғамды өлілерге.
Адамдарға жалынбай, жалбақтамай,
Сеніп келем жебейтін перілерге.
Жалын қосып жаныма сенім ұдай,
Жүрмейді деп әруақтың төлі бұлай,
Оңашада отырып зікір салдым,
Жаратқан соң ерекше мені Құдай.
Өмірімді өлеңге сабақтадым,
Әзәзілді тозақта тамақтадым.
Аман болсын Қап тауы - пері мекен,
Аман қылсын жырымды жаратқаным!!

1993 жыл, тамыз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Талықсытып талдырып

  • 0
  • 0

Талықсытып талдырып,
Демді жиі алдырып,
Дүниеде жоқ қылып,
Тіршілікте бар қылып.

Толық

Ойға батып отырамын

  • 0
  • 0

Ойға батып отырамын,
Келмесе деп атыма мін.
Бауырымда сусындаған,
Қайда түсер жапырағым?

Толық

Жүрегімде махаббат

  • 0
  • 0

Сендей жанды армандағам дүниеге келгелі,
Жас та болып қыдыруға тағдыр ырық бермеді.
Торға түскен кезімде бұл зарықтырып жолықтың,
Ақ жүзіңе қарай-қарай сөнермін деп қорықтым.

Толық

Қарап көріңіз