Өлең, жыр, ақындар

Композитор Қалдыбай Құрманәлиевке

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 569
Жалшымаған жаншылған жан сығылды,
Кірпігіме қаншама тамшы ілінді.
Қызыл шақа жүрегім дір-дір етіп,
Арыстанды Қарабасқа қарсы ұрынды.
Содан болар өзгеше мұңды ақынмын,
Қалт-құлт етіп мұз басқан шыңда тұрдым.
Қабырғасын сұм дауыл қайыстырған,
Дара өскен қайыңдай ырғатылдым.
Түсінерсің сен мұны, түсінбессің,
Ұға алмаған кезінде ісімді ешкім.
Өйткені мен жайлаған Қап тауларын,
Дию-шайтан, жын-пері ішінде өстім.
Алары анық деп ажал мені жерге,
Бағыштадым дұғамды өлілерге.
Адамдарға жалынбай, жалбақтамай,
Сеніп келем жебейтін перілерге.
Жалын қосып жаныма сенім ұдай,
Жүрмейді деп әруақтың төлі бұлай,
Оңашада отырып зікір салдым,
Жаратқан соң ерекше мені Құдай.
Өмірімді өлеңге сабақтадым,
Әзәзілді тозақта тамақтадым.
Аман болсын Қап тауы - пері мекен,
Аман қылсын жырымды жаратқаным!!

1993 жыл, тамыз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лебі еспей менен жаздың

  • 0
  • 0

Лебі еспей менен жаздың,
Ойым быт-шыт, өлең жаздым.
Сөз жүйесі жүйкелеген,
Құралмаса, неден мәзбін?

Толық

Бұл фәнидің түңіліп көжесінен

  • 0
  • 0

Бұл фәнидің түңіліп көжесінен,
Шарап іштім әкеліп көзесімен.
Өлең да мас, мен де мас, би биледік,
Жарық дүние айрылып өз өсінен.

Толық

Қаңғыбас

  • 0
  • 0

Жамаулы киім кигенім,
Жарлылық сенен көремін.
Жағама қолдың тигенін,
Жалғыздық сенен көремін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар