Өлең, жыр, ақындар

Композитор Қалдыбай Құрманәлиевке

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 644
Жалшымаған жаншылған жан сығылды,
Кірпігіме қаншама тамшы ілінді.
Қызыл шақа жүрегім дір-дір етіп,
Арыстанды Қарабасқа қарсы ұрынды.
Содан болар өзгеше мұңды ақынмын,
Қалт-құлт етіп мұз басқан шыңда тұрдым.
Қабырғасын сұм дауыл қайыстырған,
Дара өскен қайыңдай ырғатылдым.
Түсінерсің сен мұны, түсінбессің,
Ұға алмаған кезінде ісімді ешкім.
Өйткені мен жайлаған Қап тауларын,
Дию-шайтан, жын-пері ішінде өстім.
Алары анық деп ажал мені жерге,
Бағыштадым дұғамды өлілерге.
Адамдарға жалынбай, жалбақтамай,
Сеніп келем жебейтін перілерге.
Жалын қосып жаныма сенім ұдай,
Жүрмейді деп әруақтың төлі бұлай,
Оңашада отырып зікір салдым,
Жаратқан соң ерекше мені Құдай.
Өмірімді өлеңге сабақтадым,
Әзәзілді тозақта тамақтадым.
Аман болсын Қап тауы - пері мекен,
Аман қылсын жырымды жаратқаным!!

1993 жыл, тамыз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тырс, тырс, тырс

  • 0
  • 0

Тырс, тырс, тырс,
Желдетеді, тамшы ұрады.
Өшіп-жанып лыпылдап жан шырағы,
Жүрегім әрнені ойлап қансырады,

Толық

Дәл өзіңдей ешкімді сүйгенім жоқ

  • 0
  • 0

Дәл өзіңдей ешкімді сүйгенім жоқ,
Одан бөлек бойымда түйме мін жоқ.
Есігіңнен сығалап, тесігіңнен,
Өзімді-өзім терідей иледім көп.

Толық

Әкемді еске алып...

  • 0
  • 0

Түсіме кірші менің, кірші менің,
Мен-дағы тіршіліктің дүрсілі едім.
Неге сен алыстадың менен, әке,
Жанымды жалғыздық жеп күрсінемін.

Толық

Қарап көріңіз