У ішуден қорықпайтын түгесіп,

У ішуден қорықпайтын түгесіп,
Жүрегіме үңілуден қорқамын:
Мұзды таудай қатып-семген сіресіп,
Мұздай мұңның құшқым келмей қаһарын.

Үңгіп-қазып,
Бұзып-жарып сол мұңды,
Көру қандай қорқынышты бетпе-бет.
Қаншама рет бетім тасқа соғылды,
Тайталасқа түстім қанша кек кернеп.
Кернеп алған жеңе алмай кегімді,
Қатал түндей түнерсем де түршігіп,
Қайта сүйсем бұрынғыдай өмірді,
Аспан қайта ашылар ма, күн шығып.

Жүректерді сөйлете алған, айта алған,
Жүрегіммен ұғар ем ғой барлығын,
Өрт көңілді оятар ем қайтадан,
Жана-жана күл боп қалды тағдырым.

Ашу толы көздерімде сөйлеп нұр,
Мені оята алса, бірақ, оянам,
От жүректі қайтпас сезім кернеп тұр,
Мен де өзіңдей адаммын ғой,
Ей, Адам!

---