Өлең, жыр, ақындар

Насыбай. Шал мен кемпір

  • 31.05.2021
  • 0
  • 0
  • 1188
Қисайып көне тулақ-елтіріге,
"— таршылық көрмейсің, деп, мен тіріде",—
қутыңдап қаршығадай қартың отыр
насыбай уқалатып кемпіріне.
Сөзінің аяғы жоқ,
басы қайда, —
отыр шал омырауын ашып айға,
шұбырып сілекейі төне түсер
кемпірі уқалаған насыбайға.
Үлкені осы болып мұратының
танауы таппай-ақ тұр, сірә, тыным.
Ерінге ытқыта бір жеберсе ғой
көк бурыл насыбайдың бір атымын!
Суалған екі жаққа ұрт бітіріп,
тілімен кетік тісті бырт-бырт ұрып,
көтеріп кемиегін кемпіріне,
жатсам-ау, деп отыр ма, шырт түкіріп?
Енді оған керек те емес жалған атақ,
ешқайда бармайды
атын талға матап,
насыбай уқалатып кемпіріне
жатқаннан шалың үшін бар ма рахат!
Желбіреп етегі мен жең түріле,
"— жамандық кермеспін, деп, сен тіріде",
шалының насыбайын үгіп беріп,
қояды күлмең қағып кемпірі де.
... болмасын жүйкесі де ту-талақай,
насыбай уқалап бер, уқала, апай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қасымда Кәкімбек бар, Тұманбай бар

  • 0
  • 0

Орыстың отарбасын жалға мініп,
жетіп ек туған жерге таңда күліп,
кеудемде келе жатқан солмай әлі,
жетелеп сол баяғы арман, үміт.

Толық

Есіңде ме?

  • 0
  • 0

Есіңде ме?..
Көктөбе... ақ күміс күн...
Құшып ыстық өзіңді, қатты қыстым.
Құйын болып өткендей болды-ау, дүние,

Толық

Бір жыл туған төл едің

  • 0
  • 0

Шықпасаң да сапарға аш,
тимеді ме көмегім?—
Келе жатқан қатарлас,
бір жыл туған төл едің.

Толық

Қарап көріңіз