Марфуғаға

Марфуғаға
Бейiлi мейiр-қайырлы,
Жiбектей жаны үлбiрек,
Есiмнен менi айырды
Елжiреп тұрған бiр жүрек.
Төркiнi, тегi, негiзi
Төренiң төрткүл елiндей.
Аузынан шыққан лебiзi
Бейiштiң бейпұл лебiндей.
Мiнезi жұмсақ, мəп-мəйiн,
Əр сөзiн əнге балаймын.
Алдымнан шықса Ақ қайың,
Аңызам кеуiп қараймын.
Қараған сайын қайылмын,
Жүрегiм жүрдек, тiлiм жоқ.
Қабағын бағам Айымның
Күнəлi жандай күбiрлеп.
Айтылмай қалса, сөз – қайғы,
Болмысқа нəзiк наз да – мұң.
Жүректiң қылын қозғайды
Сəуiрдей сəруар сазды əнiм.
Жан-тəндi өртеген күнде
Уыты бөлек кешкi удың.
Мен неге ерте келдiм де,
Сен неге тым-тым кеш тудың?
Аралық шалғай, не амал,
Жол түспей қойды-ау жайлауға.
Өзiмдi қалай жеңе алам,
Өзiңдi былай қойғанда?..

---