Өлең, жыр, ақындар

Асылға балап сені Аққу дедім

  • 20.07.2021
  • 0
  • 0
  • 705
Асылға балап сені Аққу дедім,
Аққудан кем емессің,
нақ білгенім.
Құс-көңіл күнде өзіңе ынтыққанмен,
Ішкенім, амал қанша, тəтті у менің.
Қаталап,
жүргенімде шөлдеп-өліп,
Төсейсің ақ төсіңді көлге қонып...
Түрмейсің пейіліңнің пердесін көп,
Білмейсің сыр ашуды жөнге келіп.
Жаңғақ па дейін десем ырғын қатты,
Жаныңда кейбіреулер жылмың қақты.
Қамалға алдырмайтын айналдың ба,
Адамға беріп қойып бір жұмбақты?
Сен жүрсің жұмбағыңды қиындатып,
Мен жүрмін мимырт халде миым қатып.
«Бұл қалай?» – деп сұрауға мұршасы жоқ
Күн мен ай өтіп жатыр құйындатып.
Шаңына ілесе алмай аяң, жорға,
Күн мен ай өтіп жатыр...
аялдар ма.
Айтсаңшы ақ жарылып,
əлде... біреу
жаныңнан менен бұрын жай алған ба?
«Естіртер өлгенді де...» – дейді халық,
Кеше гөр, менен кетсе кей бұлалық.
Жасқана берудің не керегі бар,
Басқаға ауып жүрсе пейлің анық.
Жоқ, əлде?..
Періште ме ең таза, бұла
қылау дақ түсірмеген өз арына?
Жоқ, əлде...
Жан білместей,
жас күніңнен
жүрегің назалы ма, жазалы ма?
Мінезің мəйін, жұмсақ, –
мақтадайсың.
Көңілге – шыққан Күнсің, батқан Айсың.
Білемін, махаббаттың жұмбағы көп,
Сен оны ақтамайсың, даттамайсың.
Тыңдайсың сөзімді тек ұйып, тынып,
Күрсініп,
көкіректен күй ұқтырып.
«Қайда?» – лап қапылып-ақ қалам кейде
Аймалап, ойша өзіңді сүйіп тұрып.
Күніне қырық құбылып құмар ғашық,
Екіұдай Үміт, Күдік жүр арбасып.
...Түлкідей қарға аунаған Қансонарда,
Алдымнан тағы өттің-ау бұраң басып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жиi-жиi түсiме неге енесiң

  • 0
  • 0

Жиi-жиi түсiме неге енесiң,
Перiсiң бе,
жынсың ба,
неменесiң?

Толық

Көбелегiм

  • 0
  • 0

Көбелегiм,
Көңiлiмдi неге көп бөле бердiң?
Көкейдегi сезiмдi көзбен айтып,
Көргенiмде нелiктен бөгелемiн?

Толық

Біздің ауыл оттары

  • 0
  • 0

Күн бұлттанса – тартады дала сұрғылт.
Ашылса деп қабағы аласұрдық.
Басылса деп күтумен күзгі жауын,
Арғы бетке Күнді де əрі асырдық.

Толық

Қарап көріңіз