Көктем

Кірпікке бұлт қонғандай кілкіп келіп..,
Балауса бақ қалыпты бүртіктеніп.
Шайдай ашып жіберер көңіліңді
Шыны-аспанды мақта-бұлт сүртіп беріп!
Қайтқан құстың байқалып бір дерегі,
Арып-талып алыстан үн келеді...
Көгенінен ағытқан қозыдайын
Моп-момақан тіршілік нұрды емеді.
Жазық белдің жазылып кірбең өңі,
Тау етегін бау-бақша бүрмеледі.
Белін шешкен бесіктен бал бөбектей
Былдырлайды бұлақ та бірдеңені...
Көктесіннің жалауын жалбыратып,
Шөптесіннің көзінде жанды жақұт!
...Өзегінен бал тамған бір Тіршілік
Өнебойды барады балбыратып!..

---