Өлең, жыр, ақындар

Ностальгия

  • 21.07.2021
  • 0
  • 0
  • 1048
Бірден-бірге азайып отты өлеңім,
Көз мұңымен қарайды көпке көңілім.
Өткені ме шынымен жазғы наздың,
Өткені ме шынымен көктемемнің?
Бірте-бірте барамын салқынданып,
Бар қызуым біткен бе балқып, жанып...
Əншейінде ойнайтын жалтыл қағып
Түсіме де кірмейді алтын балық.
Жылауық та емес-тін жырым бұлай,
Шіркін, сылқым көктемнің шырын күні-ай!..
Жұртқа жымын білдірмес жырындыдай
Адасқақ та емеспін бұрынғыдай.
Бірден-бірге барады күйім келмей,
Шоң желкеме шөмеле үйілгендей.
Қайда кеткен гүлдерім қызыл-жасыл?
Қайда кеткен күндерім құйын-желдей?
Серілігім азайып, сергелдеңім,
Өлең болып барады енді ермегім.
Енжар тартқан еңсемді, беу, дүние-ай,
Ерінімен еркенің емдер ме едім...
Өңешінен өте алмай өткелеңнің
Көз мұңымен қарайды көпке көңілім.
Шыныменен жеткені-ау қоңыр күздің,
Шыныменен өткені-ау көктемемнің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз жапырақ...

  • 0
  • 0

Күз желі...
Жапырақтар ұшып жатыр.
Ұшып жатыр,
Қалықтап түсіп жатыр.

Толық

Хатың келді...

  • 0
  • 0

Хатың келді –
Бір сəтке өзіңді алып,
Тілегің мен
Жүрегің, сөзің де анық.

Толық

Қас-қабағың, шырайың

  • 0
  • 0

Қас-қабағың, шырайың –
Менiң ауа райым.
Ашық күнiн аспанның
Бiр Алладан сұрайын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар