Пақыр

Бірін берсе құдайым бірін бермес.
Дүние дəмі дəйімі шырын келмес.
Қайтсем ғана халімді түзеймін деп
Тірлігінде тірі жан тыным көрмес.
Сол тірінің бірімін қатардағы
Тағдыры бір халықпен, татар дəмі.
Дəуірімнің емеспін дарабозы,
Қауымымның емеспін қаһарманы.
Санатынан табылар сан егестің
Елден шыққан ерекше жан емеспін.
Көсегелі көсемсөз – жыр емеспін,
Көшедегі əсемсаз – əн емеспін.
Аттылы емен,
Жаяумын,
Жəй ғанамын,
Жамалдағыр бес ешкі айдағаным.
Киіз үйдің ішінен Күн аулаймын,
Ақбоз үйдің сыртынан Ай бағамын.
Телегейдің түбіне шым батамын,
Қу медиен құрдымға тіл қатамын.
Құба белге басымды байлап беріп,
Құла желге жасымды құрғатамын.
Екі кеме құйрығы ұстатпайды,
Қара нанды қаужасам, тіс батпайды.
Көңілімде жатады көктем күліп,
Көкірегімде жатады қыстап қайғы.
Қайманаға беймəлім халім, əлім,
Қарайғанға ұрынып нағыламын?
Алда-жалда азуын қайрай қалса,
Айдаһардың аузынан табыламын!
Аспан елін аралап ақын көңілім,
Ауылына Алланың жақын келдім.
Қамкөңілдің дəрі іздеп дəрменіне,
Қара жерге сыймаған Пақыр – менмін!

---