Өлең, жыр, ақындар

Сардар

  • 21.07.2021
  • 0
  • 0
  • 777
Сырбай Мəуленовке

Ажал – аяз,
Тəн емес, жан қарыған,
Қарсы амал қапелімде бар ма бұған?
Қазақ деген ежелден ақын ел ғой,
Айрылып қалдың, қазақ, Сардарыңнан!..
Айрылдың Сардарыңнан – ардағыңнан,
Жүргенде жан бағумен, қарманумен.
Ананың құрсағындай қайдан болсын
«Кеңсайдың» арғы беті қар жамылған...
Сұңқылдап суық күнде жардан байғыз,
Сүйеніп көк сүңгіге қалғандаймыз.
Алдымен оққа ілігер, адым басса,
Біз неткен, ей, ақындар, сормаңдаймыз?!
...Қош, аға,
Қош, Сыраға,
Сардар аға...
Көзімнен сен де, сорам, сорғалама.
Біреуі ем соңыңа ерген сарбазыңның,
Сала бер салмағыңды Сары балаңа...
16.02.1993



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарағым, айналайын, бұраң белiм

  • 0
  • 0

Қарағым, айналайын, бұраң белiм,
Қалайша сенi көрмей тынар көңiл?!
Алыстан ат арытып келгенiмде,
Алдымнан «ағатайлап» шығар ма едiң?

Толық

Ақырғы аманат

  • 0
  • 0

Жалғыз өмір бұйырған бұл адамға,
Несібең де, сол сыйың, сыбағаң да.
Сезінгенің жөн мұны дін аманда:
Көз ілмегің қас қағым... құлағанда...

Толық

Жас қарағай

  • 0
  • 0

Қамыққан қара күзде, жас қарағай,
(Қалып ең қайдан жалғыз қасқа бала-ай?..)
Қайыстай қатып қалған қара жерге
Тамады кірпігіңнен жас домалай.

Толық

Қарап көріңіз