Өлең, жыр, ақындар

Сардар

  • 21.07.2021
  • 0
  • 0
  • 642
Сырбай Мəуленовке

Ажал – аяз,
Тəн емес, жан қарыған,
Қарсы амал қапелімде бар ма бұған?
Қазақ деген ежелден ақын ел ғой,
Айрылып қалдың, қазақ, Сардарыңнан!..
Айрылдың Сардарыңнан – ардағыңнан,
Жүргенде жан бағумен, қарманумен.
Ананың құрсағындай қайдан болсын
«Кеңсайдың» арғы беті қар жамылған...
Сұңқылдап суық күнде жардан байғыз,
Сүйеніп көк сүңгіге қалғандаймыз.
Алдымен оққа ілігер, адым басса,
Біз неткен, ей, ақындар, сормаңдаймыз?!
...Қош, аға,
Қош, Сыраға,
Сардар аға...
Көзімнен сен де, сорам, сорғалама.
Біреуі ем соңыңа ерген сарбазыңның,
Сала бер салмағыңды Сары балаңа...
16.02.1993



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мiнезiң сенiң жаз-жайраң

  • 0
  • 0

Мiнезiң сенiң жаз-жайраң,
Жұмақтан жұпар жұтқандай.
Жапырақ-жаным мəз-мəйрам,
Шомылып шыққа шыққандай!

Толық

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай

  • 0
  • 0

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай,
Кездеспей де, жүздеспей де, жолықпай.
Жүрегiңе жету сенiң мұң болды-ау
Жас кеудеңе жасырынған тобықтай.

Толық

Қаланың түні – қара орман

  • 0
  • 0

Қаланың түні – қара орман,
Қаланың түні қоп-қою.
Қап-қара түнге қабарған
Өрт қою керек, өрт қою!

Толық

Қарап көріңіз