Қуаныш Төлеметке

Қайда бүгін бүршігін жарған қайың?
Кім түсініп, кім ұғар жалған жайын?
Көкіректе бір үміт жылтырайды
Көл түбіне малтыған маржандайын.
Тауға басты соғамыз, тасқа басты,
Тағдыр салған тауқымет бастан асты.
Торыққанға тор екен тоз-тоз дүние,
Тарыққанға тар екен аспан асты.
Қапаланып, қайғырып қайманаға
Қайран көңіл ауады айдалаға...
Жалғыз жүрген жалғанда біз ғана ма,
Жалғыз жүзген аспанда Ай ғана ма?..
Ұсқынсыздар ұрда-жық, ұрты майлы
Жұмған аузын ашпайды жұрты жайлы.
Жарым түнде жай таппай бір беймаза ой
Өзің жаққа жүр дейді, жұлқылайды.
Мың бір жарық дүние, жүз күн жалған
Құламадан аумайды құзғын қонған.
Жан басына бір Жұмақ сыйлар ек-ау,
Сіздің қолдан келсе егер, біздің қолдан!
Көңіл кеше көк дөнен – дүлдүл еді,
Күздің бүгін күрсінтті күлгін өңі.
Күлдір-күлдір кісінеп көкте Көктем,
Бізге қашан кіршіксіз Күн күледі?..

---