Көрген түсі жақсылыққа жорамал

Көрген түсі жақсылыққа жорамал,
Таңнан тұрып оятатын жоқ анам…
Жалғыз аяқ қара жолға түсіп ап
Мен де бір күн көкке сіңіп жоғалам.
Періште емен,
Пендеңіз де емеспін –
Еміс-еміс еске түсер Елеспін.
Көктемеде қызыл-жасыл гүлдермен
Қырқасына өніп шығам белестің.
Мен анамның,
Анам менің аңсарым.
Арман, мұңы осы шығар баршаның.
Қайтқан құспен қайта келіп қалар деп,
Қарай-қарай көкжиекке шаршадым.
Болмашыға қуанған да жұбанған,
Баламын ғой ана алдында тым аңғал.
Қайтер едім,
Толған айдай толықсып
Түн ішінде шыға келсе тұманнан?!
«Анам, – дер ме ем, –
жаным, анам, жан анам,
Жай- күйіме Сіздей кім бар қараған?
Сізбен бірге бұл жалғаннан жоғалам,
Сізбен бірге бұл жалғанға оралам!..»
О, Жаратқан!
О, Құдірет!
О, Алла-ай!
Ақ жаулығын қалдым тағы көре алмай,
Анашымның ақ жүзіндей дөңгелеп
Ақ тұманға қайта сүңгіп жоғалды Ай.
Жүрегімді жөргегіндей ораған
Əлдеқайда қалқып ұшты орамал.
Жан-ділімде қалып қойды жалғыз үн:
«Айналайын, айбозымым, бол аман…»
…Көрген түсі жақсылыққа жорамал
Таңнан тұрып оятатын жоқ анам.
Жалғыз аяқ қара жолға түсіп ап
Мен де бір күн көкке сіңіп жоғалам…

---