Өлең, жыр, ақындар

Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым

  • 22.07.2021
  • 0
  • 0
  • 414
Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым,
Денем дімкес,
Дегбірсіз дертті жаным.
Айқұлағы қабырдың – аруақ туы,
Ту астында туыс бар..,
Keп тұрамын.
Түңгі Елеспін,
Тілім жоқ,
Үндемеспін.
Аспандамын,
Мұңлықпын,
Мұңда емеспін.
Жерден безіп, көкке ұшып кетті екен деп
Енді мені жатпайды күндеп ешкім!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қауышу

  • 0
  • 0

Мен саған өкінбеймін кеш келдің деп,
Онсыз да өмірімнен өшкен күн кеп.
Сен маған қарсы жүріп келетқанда
Жүрегім дүрс-дүрс соқты:

Толық

Сен өзiң түрлi-түрлi-түрлi екенсiң

  • 0
  • 0

Сен өзiң түрлi-түрлi-түрлi екенсiң,
Мiнездi түрлi-түрлi кiм көтерсiн.
Ақынды ақылынан адастырып,
бiр күнi бұл күйiңмен жынды етерсiң.

Толық

Мен сенi көрмегелi көп күн өттi

  • 0
  • 0

Мен сенi көрмегелi көп күн өттi,
Аймалап талай бұлт өптi көктi...
Көңiлге ағыл-тегiл күй қалдырып,
Ақ бейiл – нөсер легi төктi де өттi...

Толық

Қарап көріңіз