Өлең, жыр, ақындар

Күн жылайды

  • 22.07.2021
  • 0
  • 0
  • 689
Күн жылайды,
Тұнжырайды қас-қабақ.
Кеще өмірім кешегімнен басқарақ:
Сөздің мəні – жалаң,
желең,
желбуаз,
Көздің бəрі алабажақ, ашқарақ!
Күн жылап тұр,
Тұнжырап тұр бар аймақ.
Мен мезімін,
Сенің халің қалай, бақ?
Əлдекімге кіжінемін əйлеңкес,
Алпыс екі тамырымда қан ойнап!
Күн жылайды,
Бұлжымайды бұл мəніс,
Тəн тақуа,
Жан-дүние былғаныш.
Ерінгеннің етегіне жармасып,
Көрінгеннің жетегінде жүр НАМЫС.
Күн жылап тұр,
Былжырап тұр бар маңай.
Өмірім-ай...
Өгіз жеккен арбадай.
Ұлы жұртта Айға ұлыған ҰЯТ-ай,
Бақыр ғұрлы бағасы жоқ АРМАН-ай!..
...Күн жылап тұр,
Тұнжырап тұр бар маңай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұйқыңнан бүгiн ерте тұршы, гүлiм

  • 0
  • 0

Ұйқыңнан бүгiн ерте тұршы, гүлiм,
Күндегi күтiп қалды тiршiлiгiң.
Жаралған ет-жүректен жанның бəрi
Құдайға жасап жатыр құлшылығын.

Толық

Абай

  • 0
  • 0

Тауыса алмай күйін тозды-ау талай шанақ...
Қайбірін түгендерсің қалай санап?
Алдында алқалының сөз алғанда
Айтуға асығамыз Абайшалап.

Толық

Абайша

  • 0
  • 0

Мəз болады қазекең
Арқаға орыс қаққанға.
Шікірейген шегір көз
Шен-шекпенін жапқанға.

Толық

Қарап көріңіз