Өлең, жыр, ақындар

Күн жылайды

  • 22.07.2021
  • 0
  • 0
  • 664
Күн жылайды,
Тұнжырайды қас-қабақ.
Кеще өмірім кешегімнен басқарақ:
Сөздің мəні – жалаң,
желең,
желбуаз,
Көздің бəрі алабажақ, ашқарақ!
Күн жылап тұр,
Тұнжырап тұр бар аймақ.
Мен мезімін,
Сенің халің қалай, бақ?
Əлдекімге кіжінемін əйлеңкес,
Алпыс екі тамырымда қан ойнап!
Күн жылайды,
Бұлжымайды бұл мəніс,
Тəн тақуа,
Жан-дүние былғаныш.
Ерінгеннің етегіне жармасып,
Көрінгеннің жетегінде жүр НАМЫС.
Күн жылап тұр,
Былжырап тұр бар маңай.
Өмірім-ай...
Өгіз жеккен арбадай.
Ұлы жұртта Айға ұлыған ҰЯТ-ай,
Бақыр ғұрлы бағасы жоқ АРМАН-ай!..
...Күн жылап тұр,
Тұнжырап тұр бар маңай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есiмнен тандырдың-ау, тандырдың-ау

  • 0
  • 0

Есiмнен тандырдың-ау, тандырдың-ау,
Көл-көсiр көз жасым ба жаңбыр мынау?
Үнiм бе күркiреген Хақтың күнi,
Мұның не, жан құрбым-ау, жан құрбым-ау?

Толық

Мерт болған гүл

  • 0
  • 0

Мiнезiңдi соншама бұлдағандай
Айтшы, кiнə бар едi гүлде қандай?
Жұлса жiгiт – үмiтпен жұлған шығар,
Сен лақтырсын деп бiрақ жұлмаған ғой?!

Толық

Арғы бiр тегi асылдан

  • 0
  • 0

Арғы бiр тегi асылдан,
Мекенi жайлау-жасылдан.
Аңсап бiр келген кезiңде
Мойныңа келiп асылған.

Толық

Қарап көріңіз