Қоңыр кеш

Базарға мал айдадым пұл ма екен деп,
Қойыпты қыздың атын Ұлмекен деп.
Бойыма ішкен асым бір батпайды,
Көңілі сол бір қыздың кімде екен деп.
Халық әнінен

Қоңыр кеш, күз кеші, сида теректер,
Қыздардың күлкісі құлақта гүлдеген.
Көшені кезіп майда жел өпкен,
Көзімде – күлкі, жүректе – дүрбелең...

Маңдайын Ай сүйген қазақы қыздар-ай,
Еріні үлбіреп, қуанып күледі.
Махаббат әуенін шертеді Күз қалай?
Шашылған жапырақ ілесіп жүр әні...

Есімде, сол түні Ай қадап иыққа,
Самарқау жымиып тұр Аспан.
Мендегі ғашықтық өзіңді ұйытқан,
Сондағы бір шумақ өлеңнен гүл ашқан.

Сондағы дүрбелең – кеудемде сең ізі,
Ұнатқандығымды тағады айып қып.
Арамыз көз жетпес ұяңдық теңізі,
Ал мені алып кет «сырғаңды қайық қып».

---