Кеш болса, біздің тауда

Кеш болса, біздің тауда,
Бір ұдай күйге енетін.
Адамдардың көздерін көлегейлеп,
Кәрі тау Іңір – қызға үйленетін.
Сайқал Іңір бір мезгіл аймалайтын,
Құпиясын олардың елемей кеп,
Ай қарайтын.
Қашып жоғалады Іңір,
Жұлдыздар арасы күбір-сыбыр...

Сол сәтте мал қоралап қайтар әкем,
Даланың иісі аңқып байтақ, әсем.
Одан әрі Қыстаудың атырабын,
Тыныштық кесесіне матырады.
Бір кезде дөң басында ұзақ үріп,
Бөрібасар жұлдыз санап отырады...

...Аяз түйреген терезелер ішінде,
Сол сәтте сары бел Ай түсірген
Сағымға
Санамды байлап,
Түннің көкірегіне кірпігімді қадап,
Ақ сәулелі аппағымды ойлап,
Отырам үнсіз ертеңіме қарап.
Кіл нәзік бір әуен жетеді,
Қияли жолдармен қалықтап –
Біреу әндетеді,
Сағым билеген санамда шарықтап.

Айығып бір сәтке ойымның тұманы,
Сол әуен қалықтап тұрады.
Бұл – сенің әуенің!
Жетелеп әкетті, соңынан ердім.
Кетем қалғып,кетеміз – ғұмыр анық,
Қиял – төсек астында ыңыранып.
Көшеді әуен, кеудемде шұбырады,
Кетеміз біз, мысық түн қалар солай
екі қолын қолын мұрнына тығып алып.

---