Пойыз

Құпияма құса құйып қояйын ба
Аяйын ба азған мына купені?
Биші жолдың белін басып
Кім бақытты күтеді?
Біздің рельс жотаға кеп бітеді...

Жотадағы жалғыз қайғы,
Жасаураған жалбыз қайғы
Жылтырайтын іңір шығын сүйсе күн.
Жолдаааар!
Жолдар, неткен ұлы биші едің!
Жотаңдағы жалбызыңның исі өлім.
Қуанатын тисе мұң...

Мен бәрінен қызғанамын өлердей,
Жалғыз сені.
Жалбыз сері жабатұғын жотаға
Жетелейтін уақытың да жетеді.
Мен қызғанам пәк жарымдай некелі
Сені,
Өзгелерден баста бағы бес елі.
Сен де мені күнәлардан
Сәл қызғансаң нетеді?!

Бұрымымның ұшындағы сыңғырдың,
Мұңына да құлақ түріп үлгірдім
Сөйтсем ол да зарым екен өзімнің.
Құпиясын көре жаздап құрдымның,
Жағасына жармастым да
Әйнектегі өзімді өзім сындырдым...

Әйнек сынды...
Сұлба бірақ тұр әлі.
Жалғыз ғана әзәзіл ме кінәлі?
Көзіңдегі отыңменен өртемей
Қоя тұршы,
Сәл жанардан тая тұршы
Сайтан сүйген сұр сұлбамның сыңары.
Мен емеспін күнәлі...
Ол бәріне кінәлі...

Ал күнәһәр,
Ал кінәһар мен шығармын жазалы.
Әнектегі қадалып тұр көз әлі...
Жотадағы жалбыз басқан жанарын
Жымияды жалғыздықтың мазары.
Күт, жоталар,
Бір күндері
Бұрқ етеді топырақтың тозаңы...

Құдайдан қорықпайтын болды көп ел...

---