Өлең, жыр, ақындар

Самал жел сыңарым ғой

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 672
Самал жел сыңарым ғой
Жүзімнен күліп өбкен.
Ақша бұлт – ақ жаулығым
Сол сәтте ұшып кеткен.
Ақ сағым – аяулымның.
Алқа ғып сыйлағаны.
Жұлдыздар – сол алқамның
Кеудеме сыймағаны.
Заңғар тау – тұғырым ғой,
Төбелер – таянышым.
Төгілген жылы жаңбыр –
Мейірім, аянышым.
Мұхитқа көз тасташы,
Ол – менің толқынды ойым,
Ақ терек аспан сүйген,
Ол – менің сындар бойым.
Көкте күн күлімдеген.
Мендегі бітпес жалын.
Әппақ, нұр, сұлу сәуле
Ол – менің намыс-арым.
Табиғат «құдай» дейміз,
Менімен ғана құдай.
Алдыңа менсіз жерде
Тылсымын тартқан ұдай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нәзекет

  • 0
  • 0

Жымиған күлкің
жанымды жарқын жаз етеді.
Төркінін сөздің
танисың айтса наз өтеді.

Толық

Наз

  • 0
  • 0

Мен сені мынау тұрған
Тау сынды асқар деп ем.
Жанымды соның заңғар
Шынына бастар деп ем. 

Толық

Сыр

  • 0
  • 0

Өлеңнен өзге досым жоқ,
Өзгеге айтар қошым жоқ.
Бәрінен осы қинайды,
Сыр ішіме сыймайды.

Толық

Қарап көріңіз