Өлең, жыр, ақындар

Жүрек лебі

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 355
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын,
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың–
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.
Тобылдан баяу ескен самал бетке
Сусыған қолға тұрмай шым жібекке
Ұқсай кеп оралғанда мойыныңа,
Жыр болып құйылғандай көкірекке.
Іңірде әсем зәрлі шолпылы аспан,
Ертелеп шымылдығын толқи ашқан
Арайлы ақ шолпанмен аймаласып,
Ақ сәуле, күміс кірпік таңға ұласқан.
Жаудыр түн, жайдары күн, желсіз алап,
Мәкеннің өз жанына тұрмын балап.
Қашаннан өнерге өзек әз табиғат
Тұнғандай ақын тойын тамашалап.
От көлі – Қостанайдың түнгі реңі,
Тамсана үңіледі жұлдыз легі.
Балқытқан, балбыратқан бар аймақты
Ақынның болмаса егер жүрек лебі.
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын.
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың, –
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағынып бір қалу ма еді қалайда

  • 0
  • 0

Жағынып бір қалу ма еді қалайда,
Теңеместі теңепсің-ау Абайға!
Сен айтқанмен, халық қабыл алса ғой...
Не жүрмейді бүгінгі күн дал ойда!

Толық

Ұсақ

  • 0
  • 0

Дейміз ғой керегі не ұсақталып,
Ұсақтар да қадамды тұсап қалып.
Жатады
Торы сынды өрмекшінің

Толық

Табалама, таңданба

  • 0
  • 0

Табалама, таңданба,
Аяғын шалыс басқанға
Топастарға да тақ тиіп,
Ұшады бөркі аспанға.

Толық

Қарап көріңіз