Өлең, жыр, ақындар

Жүрек лебі

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 433
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын,
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың–
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.
Тобылдан баяу ескен самал бетке
Сусыған қолға тұрмай шым жібекке
Ұқсай кеп оралғанда мойыныңа,
Жыр болып құйылғандай көкірекке.
Іңірде әсем зәрлі шолпылы аспан,
Ертелеп шымылдығын толқи ашқан
Арайлы ақ шолпанмен аймаласып,
Ақ сәуле, күміс кірпік таңға ұласқан.
Жаудыр түн, жайдары күн, желсіз алап,
Мәкеннің өз жанына тұрмын балап.
Қашаннан өнерге өзек әз табиғат
Тұнғандай ақын тойын тамашалап.
От көлі – Қостанайдың түнгі реңі,
Тамсана үңіледі жұлдыз легі.
Балқытқан, балбыратқан бар аймақты
Ақынның болмаса егер жүрек лебі.
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын.
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың, –
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түс

  • 0
  • 0

Жан жоқ шығар өмірде түс көрмейтін,
Ой жіберіп мәніне түс бермейтін.
Әлдененің хабары ғайыптан кеп
Аян берген ғажайып іс көрмейтін.

Толық

Шүкіршілік, атамай ерке қатын

  • 0
  • 0

Шүкіршілік, атамай ерке қатын.
«Еркек қатын» әйгілеп берген атың.
Әйел болып тұрып-ақ қабылдайын
Өзің берсең мойындап еркек атын.

Толық

Күй

  • 0
  • 0

Төгіліп, бірде зарлап, бірде боздап,
Құйылып, жанды жұлып, жүрек қозғап.
Сорғалап, иірімге түсіріп бір,
Шымырлап шым батырып кете жаздап.

Толық

Қарап көріңіз