Өлең, жыр, ақындар

Жүрек лебі

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 468
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын,
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың–
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.
Тобылдан баяу ескен самал бетке
Сусыған қолға тұрмай шым жібекке
Ұқсай кеп оралғанда мойыныңа,
Жыр болып құйылғандай көкірекке.
Іңірде әсем зәрлі шолпылы аспан,
Ертелеп шымылдығын толқи ашқан
Арайлы ақ шолпанмен аймаласып,
Ақ сәуле, күміс кірпік таңға ұласқан.
Жаудыр түн, жайдары күн, желсіз алап,
Мәкеннің өз жанына тұрмын балап.
Қашаннан өнерге өзек әз табиғат
Тұнғандай ақын тойын тамашалап.
От көлі – Қостанайдың түнгі реңі,
Тамсана үңіледі жұлдыз легі.
Балқытқан, балбыратқан бар аймақты
Ақынның болмаса егер жүрек лебі.
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын.
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың, –
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тілек

  • 0
  • 0

Қарағым, қадірменді Сәнияшым,
Қуанам тапқаныңа жан ұясын.
Құттықтап жаңа тіккен отауыңмен
Тілеймін бақыттың мол дариясын.

Толық

Самал

  • 0
  • 0

Самал – қоңыр жел ғана ма?
Өмір толы самал леп.
Аймаламай ма самал боп
Жайлы, жылы хабар кеп?

Толық

Гүл

  • 0
  • 0

Махаббат – гүл,
адам – оның
Өсер топырағы ғой.
Өсіп, еніп ғұмыр кешер

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар