Өлең, жыр, ақындар

Жүрек лебі

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 453
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын,
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың–
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.
Тобылдан баяу ескен самал бетке
Сусыған қолға тұрмай шым жібекке
Ұқсай кеп оралғанда мойыныңа,
Жыр болып құйылғандай көкірекке.
Іңірде әсем зәрлі шолпылы аспан,
Ертелеп шымылдығын толқи ашқан
Арайлы ақ шолпанмен аймаласып,
Ақ сәуле, күміс кірпік таңға ұласқан.
Жаудыр түн, жайдары күн, желсіз алап,
Мәкеннің өз жанына тұрмын балап.
Қашаннан өнерге өзек әз табиғат
Тұнғандай ақын тойын тамашалап.
От көлі – Қостанайдың түнгі реңі,
Тамсана үңіледі жұлдыз легі.
Балқытқан, балбыратқан бар аймақты
Ақынның болмаса егер жүрек лебі.
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын.
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың, –
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ән

  • 0
  • 0

«Оян қазақ, ұйқыңды аш қалын елім!» —
Осынау ән аралаған арқа елін.
Кім айтқан, кімге айтқан, не үшін айтқан,
Ұқпаушы ем мәнісі не, қамы ненің.

Толық

Әсем

  • 0
  • 0

Иығына шәлі салып,
Үлбіретіп лента тағып,
Қуыршағын киіндіріп
Жатыр Әсем үстін қағып:

Толық

Құдайы қонақ

  • 0
  • 0

Қарамай-ақ сергелдең, сейіліне,
Үңілмей-ақ оның іш пейіліне.
«Үйден ұзап шыққан соң мүсәпір» деп.
Жолаушыны бөлейді мейірімге.

Толық

Қарап көріңіз