Кешқұрым шақ. Күн батқан кезi жаңа

Кешқұрым шақ. Күн батқан кезi жаңа.
Троллейбус. Сөз ада, сезiм ада.
Жалғыз келем, келедi аңсап жүрек,
Бiр нәрсенi – бiлетiн өзi ғана.
Баяғы жол... бұрылыс...
баяғы бақ.
Ойланғанға көлiктiң аяңы ұнап,
Ыңылдаймын жай ғана бiр әуендi,
Сыртқа қарап, жағымды таянып ап.
Аялдама.
Сол таныс мекен аман,
Ойларыммен тағы да жеке қалам.
Арқамдағы сөмкенi түзеп қойып,
Араласып жұртпенен кете барам.
Өзгерiс жоқ. Көңiлдiң әуенi – күз...
Түсiп қалдым...
Мiндi, әне, әдемi қыз.
Троллейбус жұлқынып жөнеп бердi.
... Пақыр, неткен бақытсыз жан едiңiз...
Бұлт бұлқынып, жаңбыр да жауып кеттi,
Найзағай жүр оңды-сол шауып көктi.
Троллейбус сүлдемдi қалдырды да,
Жүрегiмдi өзiмен алып кеттi.

---