Өлең, жыр, ақындар

Торғай мен сәби

  • 02.09.2021
  • 0
  • 0
  • 434
Секектейді торғай асфальт үстінде...
Томпаңдайсың соған қарай сен де ұшып.
Құлыным-ау, қанат кімде, күш кімде, —
ойладың ба, тұрған жоқсың тең түсіп.
Секектеген торғай ұшып барды да
қона қалды бұтағына жас талдың.
Дейді саған:
«Жетемін деп қарғыма,
ұстатпаймын, келгенімен бас салғың!»
Жыладың сен,
болмаған соң дегенің,
торғай түсті жерге қайта секіріп.
Жақсылыққа жорып оның себебін
қайта ұмтылдың мақсатыңа бекініп...
Ұстатпас деп көзің соған жетті ме,
тұра қалып тас лақтырдың асыға.
Ал торғайың секек-секек етті де,
қонды барып биік талдың басына.
«Неге түстің сонша менің соңыма, —
дейді ол енді,— жай ойнасаң болмай ма!?
Дап-дардай боп тас аласың қолыңа
сес көрсетіп кіп-кішкентай торғайға!»
Балақан-ау, кендесің ғой ойға әлі,
бірақ та сен ойыныңнан бас тартпа!
Ұстатпайды тас атқанмен торғайлар,
дәнің болса шаш одан да асфальтқа...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жапырақ

  • 0
  • 0

Жаз дәурені азайып қалғасын ба
селдіреген жапырақ тал басында
Жер-ананың қойнына жөнелді, әне,
шайқалақтап ауаның арбасында...

Толық

Дәмдестік

  • 0
  • 0

Үлкенді – аға, кіші - іні, құрдасым деп жастыны
сырласамын дос тұтып,
ұмытылып бас мұңы.
Өз үйіндей көр келсең аунап-қунап,

Толық

Жетердей-ақ

  • 0
  • 0

Жетердей-ақ,
Жүруге күшің анық,
Жер тепкілеп,
Мамаңның құрттың да әлін,

Толық

Қарап көріңіз