Өлең, жыр, ақындар

Адам неге айуан сынды кейде бұл

  • 03.09.2021
  • 0
  • 0
  • 549
Адам неге айуан сынды кейде бұл—
жан дүниесін жын кергендей бейне бір.
Ыза-кектен қарш-қарш шайнап тістерін:
«Құның сенің бір-ақ тиын, — дейді, — өмір»
О, құдірет! Неліктен бұл?! Неліктен?!
Ақталмастан ауыр салмақ арқалап,
«Қорықпаймын! Куә бол, — деп — шартарап!»
өз қимасын өзі тастар балталап,
Ада болып мейірімдей ақ нұрдан,
Санасына қабат-қабат қақ тұрған
туыпты адам анасының бұтарлап
жіліктерін көк теңізге лақтырған.
Естіместен шырқыраған ащы үнін,
адам атты қос аяқты қасқырын
шырылдатып сан әйел мен сәбиді
айналдырды мазағына нәпсінің.
Сезімді улар у салғандай тағамға,
нұрын емес зәрін шашқан ғаламға,
мойын бұрмай махаббаттай самалға —
Адам ба сол?!
Айтыңдаршы, адам ба?
Ондайлар тек айуандыққа құл ғана,
дақ түсірген адамның нар тұлғаға,
Адам емес.
Адам емес ондайлар
Адамзаттың бетіндегі шын жара...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Телефон сымындағы ана үні

  • 0
  • 0

Місе тұтпай хаттардың жасық халін,
Сөз емес деп самолет асыққанын,
Даусы анамның жетеді құлағыма
Теңіздердің, таулардың басып бәрін.

Толық

Тағдыр тәлкегі

  • 0
  • 0

Николай...
Николаша...
Коля жігіт,
Көп сырын тіршіліктің болған ұғып,

Толық

Алтын

  • 0
  • 0

Жоғалса алтын — жоғалмай ма еңбегің,
алаңдатпас жай бұл десе— сенбедім.
Жылдарыңа алмастырған құны бар
ащы термен келген әрбір теңгенің.

Толық

Қарап көріңіз