Өлең, жыр, ақындар

Адам неге айуан сынды кейде бұл

  • 03.09.2021
  • 0
  • 0
  • 507
Адам неге айуан сынды кейде бұл—
жан дүниесін жын кергендей бейне бір.
Ыза-кектен қарш-қарш шайнап тістерін:
«Құның сенің бір-ақ тиын, — дейді, — өмір»
О, құдірет! Неліктен бұл?! Неліктен?!
Ақталмастан ауыр салмақ арқалап,
«Қорықпаймын! Куә бол, — деп — шартарап!»
өз қимасын өзі тастар балталап,
Ада болып мейірімдей ақ нұрдан,
Санасына қабат-қабат қақ тұрған
туыпты адам анасының бұтарлап
жіліктерін көк теңізге лақтырған.
Естіместен шырқыраған ащы үнін,
адам атты қос аяқты қасқырын
шырылдатып сан әйел мен сәбиді
айналдырды мазағына нәпсінің.
Сезімді улар у салғандай тағамға,
нұрын емес зәрін шашқан ғаламға,
мойын бұрмай махаббаттай самалға —
Адам ба сол?!
Айтыңдаршы, адам ба?
Ондайлар тек айуандыққа құл ғана,
дақ түсірген адамның нар тұлғаға,
Адам емес.
Адам емес ондайлар
Адамзаттың бетіндегі шын жара...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бойжеткен

  • 0
  • 0

Сен-дағы бойжеттің бе, айналайын,
сылдырап аққан судай жайдары Айым,
Қауызын жаңа жарған гүлдей мінсіз,
Періштем жайна дәйім...

Толық

Әйел

  • 0
  • 0

Әйел,
Атың марапатқа кенде емес,
Бола аласың еріңе де, елге де ес.
Өзің жаққан шаңырақтың шаттығы

Толық

Өмір сахнасында

  • 0
  • 0

Жас келіншек
Жас қабірдің басында,
Екі сәби — екі Күні қасында
Егіледі іздеп жарын мерт болған

Толық

Қарап көріңіз