Өлең, жыр, ақындар

Бұлбұл құс

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 523
Жеңіл қанат қаққан салқын самалдарға,
Еріксіз мен таң қалам:
Сенсіз өмір сүруді сенен есіту сүйіктім,
Қаншалықты менің жаныма ауыр батар дейсің.
Ертегідей самалы есіп қараңғы түнек даланың,
Тыныштығын оятасың қайғы-мұңның.
Далалар мен орман, ну тоғайлардың бойынан
Қарап тұрсаң жас келеді шуақтап.
Көз нұрындағы құпия қайғы-қасіретті,
Қуып шығармағанда әлсіз ғана бір демің,
Үкілі үмітім үзіліп, кездесе алмай,
Ренішпен мен кетер ме едім.
Туған жеріңе құстай ұшып жеткін де,
Досыңның жүрегін тыңдап баққын!
Қаншама азап шеккеніңді сездіргенмен,
Кездескенде оны ренжітіп алмағын!
Сыпайлықпен зорлық жасамастан, сыйынғын.
Өзге істер маған түкке де керек емес.
Сенімен бірге махаббатым, өмір қуанышым,
Сені сүюмен өмір сүрем.

1814-1815



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зылихаға

  • 0
  • 0

Төгемін деп толқын жұпар,
Алқына алған демдеріңе,
Азап шегіп, болып іңкәр,
Жүз гүл солды шөлмегінде.

Толық

Кездесу мен қоштасу

  • 0
  • 0

Көңілім отқа оранған, күшім де жоқ енді,
Тезірек егерлеп атты далаға ұшқым келеді!
Тау жағасын қараңғылық, ымырт басып,
Айналам тұңғиыққа оранып, кеш те болды.

Толық

Жабығу

  • 0
  • 0

Мұнша неге жабықтың,
Жүрегімде не сыр бар?
Қапалықпен зарықтым,
Үйім мұнша неге тар?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар