Өлең, жыр, ақындар

Дидарласу және айрылысу

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 354
Жаным жанды, бітті халім,
Жөнелейін атқа мініп!
Бөледі кеш қыр алқабын,
Тау иығы түн жамылып.
Міне алда тұр зор емен,
Қараңғыны бойына орап.
Саңылаудан түн бүркеген,
Жүз қара көз тұр сығалап.
Сәулесінде терең қайғы,
Бұлт ішінен ай жаутаңдап,
Жел қанаты сумаңдайды,
Үрей салып, тауды шарлап.
Албастыдай басса да, түн,
Жүйткіп атым, келем ән сап.
Өмір жайнап, тасып қаным,
Жанымда от жанды сол шақ!
Қиялымда сен ғана тек,
Іңкәр көзің жанды маған.
Ұшты жаным сені тілеп,
Ұшты лебім от боп саған.
Бітті жолым. Бұрынғыдай
Жұпар аттың, көктемім сен.
Қасымдасың! Берді құдай!
Не сырым бар пейішке тең?
Айхай! Miнe, шықты күн де
Нұр сипатың солғын тартты.
Қандай сүйдің мені түнде,
Жаның қандай мұңға батты.
Тұрдым әрең, жаным дал-дал,
Тағы да сен жалғыз қалдың.
Қандай бақыт — сүйікті жар!
Махаббатың — нәрі жанның!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаным, сүйіктім, көрем сені...

  • 0
  • 0

Мың түрлі құбылып жасырына алсаң да сен, –
Жаным, сүйіктім, көрем сені,
Сиқырлы жамылғыштың астында жасырынсаң да, –
Қайда жүрсең де, көрем сені.

Толық

Пәтуа

  • 0
  • 0

Хафиздің шайырлық тұлғасы —
Саф кемел шындықтың шың басы,
Дегенмен, бағзыда жарықтық
Кетеді-ау жоқ жерде ауытқып,

Толық

Паж бен диірменшінің қызы

  • 0
  • 0

Паж
Апыр-ау,
Сен айдалада,
Асығасың қайда ғана?

Толық

Қарап көріңіз