Өлең, жыр, ақындар

Жаңа өмір

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 345
(1775)

Жүрек-ау, жүрек, мұның нең,
Сен неден сонша қысылдың?
Шошынам мына түріңнен,
Келеді соны түсінгім.
Жалындап оттай жанғаның,
Ермегің тыныш, жадыра,
Сүйгенің,
сенген арманың
Қалайша қалды әдіре?
Еліттің жап-жас көркіне,
Пида ғып жанды күнде өлдің.
Төзе алмай ләззат дертіне,
Торына түстің,
құл болдың.
Қырандай азат жарқ етіп,
Құлдықтан қалай құтылам?
Келсе де кеткім тәрк етіп,
Сол қызға сорлап тұтылам.
Аяшы дос-ау, құтқаршы,
Болдым ғой мезі мекерден;
Ортеке болып итаршы,
Жүрмін ғой билеп бекер мен.
Жалаймын сайқал табанын,
Сыйқырлы торда жүдедім.
Ауыры-ай өсек, табаның!
Сүймеші, сүйме, жүрегім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Рахатты өкініш

  • 0
  • 0

Бәрінен де жасырған!
Бірін бірімен ұрыстырған!
Тек қана даналардың құпиясына сеніңдер:
Өлімнің от жалынына барып түссе егер,

Толық

Кофта жырлары

  • 0
  • 0

Ақымақтармен болсын әуре ғалымдар,
Мәттақам ғой шаршамайтын пақырың!
Ал даналар бізді дәйім қабылдар,
Айтар және әзілді-шын ақылын:

Толық

Әлемнің ықыласы

  • 0
  • 0

Қасиетті ұлан-асыр тойдан кетіп,
Жан жаққа шуақтанып шашылыңдар.
Жалған өмірді жалғап,
Алып жолдар, кеңістікті жарып өтіп,

Толық

Қарап көріңіз