Өлең, жыр, ақындар

Жаңа өмір

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 417
(1775)

Жүрек-ау, жүрек, мұның нең,
Сен неден сонша қысылдың?
Шошынам мына түріңнен,
Келеді соны түсінгім.
Жалындап оттай жанғаның,
Ермегің тыныш, жадыра,
Сүйгенің,
сенген арманың
Қалайша қалды әдіре?
Еліттің жап-жас көркіне,
Пида ғып жанды күнде өлдің.
Төзе алмай ләззат дертіне,
Торына түстің,
құл болдың.
Қырандай азат жарқ етіп,
Құлдықтан қалай құтылам?
Келсе де кеткім тәрк етіп,
Сол қызға сорлап тұтылам.
Аяшы дос-ау, құтқаршы,
Болдым ғой мезі мекерден;
Ортеке болып итаршы,
Жүрмін ғой билеп бекер мен.
Жалаймын сайқал табанын,
Сыйқырлы торда жүдедім.
Ауыры-ай өсек, табаның!
Сүймеші, сүйме, жүрегім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бар еді, бар-ды құштары.!

  • 0
  • 0

Бар еді, бар-ды құштары.!
Бар еді-ау! Енді басқа күн:
Білемін бірде құшқанын —
Сол күннен бері қасқамын.

Толық

Бүгінімде – өткендерім

  • 0
  • 0

Бау-бақша таң шуағымен
Раушан гүлдері нұрланып,
Тұр бірлесе гүлдеп жайқалып.
Әріректе – тып-тыныш ұйқыда жатыр,

Толық

Көрініс

  • 0
  • 0

Күн құдай шырағы
Жаңбырмен табысса,
Нұр шеңбер шығады
Жарқ етіп алыста.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер