Өлең, жыр, ақындар

Жаңа өмір

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 471
(1775)

Жүрек-ау, жүрек, мұның нең,
Сен неден сонша қысылдың?
Шошынам мына түріңнен,
Келеді соны түсінгім.
Жалындап оттай жанғаның,
Ермегің тыныш, жадыра,
Сүйгенің,
сенген арманың
Қалайша қалды әдіре?
Еліттің жап-жас көркіне,
Пида ғып жанды күнде өлдің.
Төзе алмай ләззат дертіне,
Торына түстің,
құл болдың.
Қырандай азат жарқ етіп,
Құлдықтан қалай құтылам?
Келсе де кеткім тәрк етіп,
Сол қызға сорлап тұтылам.
Аяшы дос-ау, құтқаршы,
Болдым ғой мезі мекерден;
Ортеке болып итаршы,
Жүрмін ғой билеп бекер мен.
Жалаймын сайқал табанын,
Сыйқырлы торда жүдедім.
Ауыры-ай өсек, табаның!
Сүймеші, сүйме, жүрегім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенің Эдемің

  • 0
  • 0

Ең бір ғажап сұлу жанның алдында,
Бар күш-қуатым таусылды.
Қанатты күнім сызданып мұңайды,
Есептеп сен әрбір сәтті, тұнжырап,

Толық

Таңғы шағым

  • 0
  • 0

Айтшы маған, еркем менің,
Алдарқатпай көркіңмен,
Аз болды ма өртенгенім,
Неге тайдың сертіңнен?

Толық

Кең жайлау далам

  • 0
  • 0

Кең жайлау далам
Таңғажайып түлейді кеп, тұманға еніп.
Небір от-шоқ, түрлі түстерге боянып,
Ерекше толқын атып тұрғандай.

Толық

Қарап көріңіз