Өлең, жыр, ақындар

Аңыз

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 225
(1776)

Қуғын монах жүрген қаңғып сап, құмда
Кездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.
Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:
«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,
Үй ішімді қосып мені дұғаңа,
Айтшы бізді көкке апар, деп хұдаңа».
Сонда әулие оған жауап қатыпты:
«Жоқ, мен үшін қауіпті бұл сұрағың,
Мен сен үшін дұға қылман, шырағым.
Кіре алмайсың жеті жәннат біріне,
Ешкіаяқ-ау, қарасайшы түріңе».
Деді Фавн, сөздің соңын тоспай-ақ:
«Жә, жарайды, мен болайын ешкіаяқ!
Жүр ғой жүр есекбастар талай мол,
Сол жұмаққа табады олар қалай жол?»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жыршы

  • 0
  • 0

«Аула алдындағы естілген қандай дыбыс?
Қорған алдындағы жағымды дауыстағы жан кім болды екен?
Биік ғимаратыма, қорама кіріп,
Ән шырқасын алдымызға келіп кәні!..» – деп,

Толық

Бұлбұл құс

  • 0
  • 0

Не бар онда? Не деген жұмбақ самал?
Шығыстың жолдаған сәлемі емес пе екен,
Ойда жоқтан жаңа леп келіп есіп,
Менің қайғы-мұңымды емдеп жазар ма екен?

Толық

Хафизге

  • 0
  • 0

Ләззатқа құл,— деп — тахт, тозаң,
Тәтті,— деп,— соры құлдықтың,
Таппаған халық таптың заң,
Түсіндің сырын тірліктің.

Толық

Қарап көріңіз