Өлең, жыр, ақындар

Аңыз

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 483
(1776)

Қуғын монах жүрген қаңғып сап, құмда
Кездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.
Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:
«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,
Үй ішімді қосып мені дұғаңа,
Айтшы бізді көкке апар, деп хұдаңа».
Сонда әулие оған жауап қатыпты:
«Жоқ, мен үшін қауіпті бұл сұрағың,
Мен сен үшін дұға қылман, шырағым.
Кіре алмайсың жеті жәннат біріне,
Ешкіаяқ-ау, қарасайшы түріңе».
Деді Фавн, сөздің соңын тоспай-ақ:
«Жә, жарайды, мен болайын ешкіаяқ!
Жүр ғой жүр есекбастар талай мол,
Сол жұмаққа табады олар қалай жол?»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолаушының дауылдағы жыры

  • 0
  • 0

Сұсты құдірет жебелеген сол адам —
Қорықпайды нажағайдан, жауыннан,
Өшпес ерлік жүрегінен, жанынан.
Сұсты құдірет жебелеген сол адам —

Толық

Мұңлы шығарма

  • 0
  • 0

Нендей жаңалық әкелер екен жүздесу күні сағына күткен,
Ашылмаған өкініштің гүлін бе?
Тозақ па, әлде жұмақ па –
Қуаныш па, әлде реніш пе?

Толық

Мұңға бату

  • 0
  • 0

Па, шіркін!
Маған соншалықты жүк артардай,
Жүрегім саған не болған?
Менің ғұмыр сүрген жанұям,

Толық

Қарап көріңіз