Өлең, жыр, ақындар

Парабаза

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 347
(1820)

Тұрғанда бұрқап жыр жаның
Қиялға құл ең өзің де.
Білсем деп өмір сыр-мәнін,
Асықтың білім, сезімге.
Болса да ұқсас затқа зат.
Дариды ол дара кісіге.
Қиын ғой дүние қат-қабат:
Ұлыға ұқсас кіші де.
Алмасар өмір өзгеріп,
Кеше — бар, бүгін бар тағы.
Дүниеге мен де тез көніп,
Құмарым күнде артады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзін өзі ақтау

  • 0
  • 0

Өзімнің өткен сыбдырлы күндерімді
Көзіммен мен қалайша оқып көре аламын...
Және де жапырақшаларды іздеуменен
Бір үйден бір үйге жүгірумен сандаламын!

Толық

Ай толықсып шыққанда

  • 0
  • 0

Қайтіп мені қалдырдың?
Қасірет енді жаныма!
Бұлтты кеудем қалың мұң.
Сен жоқтықтан алдымда!

Толық

Жылаудан жұбаныш

  • 0
  • 0

Соншама неге мұңайдың?
Жүр ғой жұрт көңілді;
Жылаған, досым, түрің бар,
Көзіңнен көрінді.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар