Өлең, жыр, ақындар

Ана

  • 25.11.2015
  • 0
  • 1
  • 7091
Ана, сені жұбата алман. Не деймін?
Құлағымда қалды үнің: «Көбейгір!»
Ақ сүт қана болған күндер қорегім,
Қанша шуақ, мейірімге бөледің?
Тіршілікке нәр берген бай-терегім,
Сенің қамың емес екен жегенім.
Соны ұғынып, қалдым тағы мұңданып,
Маңдайымнан сүйгізе алмай бір барып.
Жүрем. Кешір, кешірімшіл жан анам,
Келе ме деп күнде жолға қараған...



Пікірлер (1)

Ақиіс

Маған бұл өлең ерекше көрінт

Пікір қалдырыңыз

Өзегін өрт алып кеткен

  • 0
  • 0

Өзі аз сәуле.
Несі қалды бітпеген?
Қуыршақтай қоя алмадым түкке ден.
Өзегін өрт алып кеткен.Енді оны

Толық

Алматы

  • 0
  • 0

Үн-түнсіз жүруді үйрендім.
Тауыстың түріндей түрлен күн.
Үйіме әкеліп бұтағын,
Иісіне сүйендім сиреньнің.

Толық

Сол ауылда ұстаз еді ең ұлық

  • 0
  • 1

Сол ауылда ұстаз еді ең ұлық,
Марапат пен күтпеді олар мақтауды.
Жаныменен тұратын-ды сені ұғып,
Үйретті олар ар-ұятты сақтауды.

Толық

Қарап көріңіз