Жылағанда жұбатқан Түн еді ...
- 0
- 0
Жылағанда жұбатқан түн еді.
Елжірегендей-ді жүрегі.
Анамдайын аймалап,
Менімен бірге жүдеді.
Ана
Ана, сені жұбата алман. Не деймін?Құлағымда қалды үнің: «Көбейгір!»
Ақ сүт қана болған күндер қорегім,
Қанша шуақ, мейірімге бөледің?
Тіршілікке нәр берген бай-терегім,
Сенің қамың емес екен жегенім.
Соны ұғынып, қалдым тағы мұңданып,
Маңдайымнан сүйгізе алмай бір барып.
Жүрем. Кешір, кешірімшіл жан анам,
Келе ме деп күнде жолға қараған...
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Үнсіз бағып
- 0
- 0
Ерте сүргін, Күн сүргін, кеші сүргін.
Басы жасыл болғанда , төсі күлгін.
Көрдім деп айта көрме, жалған, жалған.
Алдамшы ғұмырыңның несін сүрдім.
Ақиіс
Маған бұл өлең ерекше көрінт