Өлең, жыр, ақындар

Ақын

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 579
(1815)

Аш маған пейіш есігін,
Мұқатпа, мен мейманмын!
Адам — менің есімім,
Ерімін, тірлік — майданның.
Жарам көп қой кеудемде,
Нұрлы көзбен қарашы,—
Алдамшы ләззәт — шерменде,
Жалған өмір жарасы.
Жырладым мен фәнидің
Ізгілігін мәңгілік.
Наз жүректің налуын,—
Аң сеніммен жаңғырып.
Қанымды қиып қанша көп,
Алғы сапта толғандым.
Жүрегі маған жансын деп,
Махаббатшыл жандардың.
Маған шақ орын пейіштен!
Қолыңды бер, аңсадым.
Тірлікті мәңгі, періштем,
Санасын енді саусағың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, сендегі жоғарғы билік неге керек..

  • 0
  • 0

О, сендегі жоғарғы билік неге керек
Қаншама махаббаттың бақытына сенбегенмен,
Жарқырап та ол біздерге көрінбегенмен,
Болашақты болжап білу тек бізге жазған!

Толық

Могометтің сөздері

  • 0
  • 0

Дұшпандар өлгендеріне қаншама қайғырып жылағанмен,
Мерт болғандар, көмілген мүрделер қайтып келмес енді.
Өлген ағайындарына қайғырып біздер ме жылайтындар,
Біздің ағайындар аспанға биіктеп самғап ұшар!

Толық

Сүйіктім! Орашы мені әсем шалмаңмен!

  • 0
  • 0

«Сүйіктім! Орашы мені әсем шалмаңмен!..»
Сүйіктім! Орашы мені әсем шалмаңмен!
Өз қолыңмен сен оны беріп маған.
Аббас шах та, Иранды билеп төстеген,

Толық

Қарап көріңіз