Өлең, жыр, ақындар

Ақын

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 602
(1815)

Аш маған пейіш есігін,
Мұқатпа, мен мейманмын!
Адам — менің есімім,
Ерімін, тірлік — майданның.
Жарам көп қой кеудемде,
Нұрлы көзбен қарашы,—
Алдамшы ләззәт — шерменде,
Жалған өмір жарасы.
Жырладым мен фәнидің
Ізгілігін мәңгілік.
Наз жүректің налуын,—
Аң сеніммен жаңғырып.
Қанымды қиып қанша көп,
Алғы сапта толғандым.
Жүрегі маған жансын деп,
Махаббатшыл жандардың.
Маған шақ орын пейіштен!
Қолыңды бер, аңсадым.
Тірлікті мәңгі, періштем,
Санасын енді саусағың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құрыған діңке

  • 0
  • 0

Еңіреймін өксіп, егілем,
Көз жастан мауқым басылмай;
Ләззат-ау, қайтем сені мен —
Өтем бе көңіл ашылмай?

Толық

Түнгі жыр

  • 0
  • 0

Жұм көзіңді, аймаласын өлеңім,
Қалғыдың ғой, сәулем, енді бұйықпа.
Сырнайымның наз күйіне бөледім,
Тәтті не бар бал-ұйқыдан? Ұйықта!

Толық

Белинде

  • 0
  • 0

О, не үшін мені бар бақытқа бөлейсің,
Көпшіліктің ортасында, төрінде?
Мен бе едім сол балалықтың шағында,
Қуанышымды сезбеген?

Толық

Қарап көріңіз