Өлең, жыр, ақындар

Ақын

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 449
(1815)

Аш маған пейіш есігін,
Мұқатпа, мен мейманмын!
Адам — менің есімім,
Ерімін, тірлік — майданның.
Жарам көп қой кеудемде,
Нұрлы көзбен қарашы,—
Алдамшы ләззәт — шерменде,
Жалған өмір жарасы.
Жырладым мен фәнидің
Ізгілігін мәңгілік.
Наз жүректің налуын,—
Аң сеніммен жаңғырып.
Қанымды қиып қанша көп,
Алғы сапта толғандым.
Жүрегі маған жансын деп,
Махаббатшыл жандардың.
Маған шақ орын пейіштен!
Қолыңды бер, аңсадым.
Тірлікті мәңгі, періштем,
Санасын енді саусағың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Босату

  • 0
  • 0

Жәннәт төрінің есігінде,
Мен қарауылдық қызметті атқарамын.
Жауап бергін, келімсек,
Сен, меніңше, біздікі емессің!

Толық

Орман патшасы

  • 0
  • 0

Кім ол, кешкі қараңғы ақшамда шауып шырықты бұзған?
Шабондоз екен жас баласымен кешігіп келе жатқан.
Жас бала қорқыныштан, әкесіне жабысып алған;
Шал оны құшағына қысып, жылытқан.

Толық

Өсиет

  • 0
  • 0

Әділ бол, адамзат,
Бол ізгі, ақыл ұқ,
Жауыздық саған жат,
Емессің мақұлық.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер