Өлең, жыр, ақындар

Бар деумен...

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1959
Бар деумен бас ұрмадым мынада асыл,
Әлденеге жатпадым кінәласып.
Көзің салғын біз жаққа, ей, Мәңгілік!
Жапырағы өлер тал құлағасын.
Қуаныштан көргенім құрау ғана.
Сый дегенім сый емес , сылау бала.
Қор болады жүрегім, лүпілі оның
Сағынатын жан таппай жылауға да.
Жалғыз-жалғыз жаратқан рабайда,
Көңіл, шіркін ,тасыса құламай ма?
Көзім шалды шындықты өлім бетті,
Күң қайда, Күні қайда,Күнә қайда?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеті рет талдар бүр атты

  • 0
  • 0

Шет жер де болар азға сын,
Білесің атың озбасын.
...Көзімді көкке қадаймын
Көрсетпейін деп көз жасым.

Толық

Өзегін өрт алып кеткен

  • 0
  • 0

Өзі аз сәуле.
Несі қалды бітпеген?
Қуыршақтай қоя алмадым түкке ден.
Өзегін өрт алып кеткен.Енді оны

Толық

Бір бейне мұң

  • 0
  • 0

Бір бейне мұң.
Жасап алдым ауадан.
Деймін Жерде
енді мәңгі қала алам.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар