Қар көңілім жауып тұр

Өзің келіп мынау күйден сауықтыр,
Бассалуға оқталады бөрі- мұң.
Сағынышын баса алмаған жауып тұр,
Саған деген менің аппақ көңілім.

Қар көңілім жауа түсші дамылсыз,
Елжіресең жылап ағып кетерсің.
Сенің мынау шексіз еркелігіңді,
Сезімі бар жүрек қана көрерсін.

Сағыныштан сартап болған даланы,
Сеннен өзге қандай бояу көркемдер.
Тағы мені жалт қаратты өзіне,
Есігімді жұлқи ашып тентек жел.

Елжіреуге шақ қалғанда қар көңіл,
Жел шықты да тозаңдарын ұшырды.
Құлап түскен түйіршіктің бұтақтар,
Мәңгілікке бұйырмасын түсінді.

Әбігерге салғанымен даланы,
Тентек желдің қайтуы тез ызадан.
Ештеңе де әсер ете алмастай,
Зеңгір көктен көз алмайды құз- адам.

Тәтті ұйқыда балбыраған сәбидей,
Көз ұшында бұлдырайды мамық- қыр.
Көп күтуден құралатын пәни ғой,
Қар көңілім жауып тұр……

---