Шие ағашы және мен

Ақ ұлпа гүлдер ең, жап-жаңа бүрлеген,
Желдерден қорғай алмадым.
Үлбіреп ақ сезім кеудеме кірген ең,
Өзіңе пана болмадым.

Мұңайма бірақ сен гүлдер төгілгенмен,
Моншаққа қойның толады.
Ақ сезім ұшқан соң қалары тек менде,
Сарғайған жүрек жаралы.

Тұрады бірақ та сенің әлемің,
Қып-қызыл, аппақ түстерден.
Бітпейтің керуен сағыныштармен,
Күмбірге толы құс кеудем.

Айналып сені де күтеді иең,
Жапырағыңды бақылап.
Ұната тұра сезімді үркіткен,
Бір жанды білем ақымақ.

Оралмайды енді ақ сезім қайта,
Мың жерден кінә тақтың не?
Мамырда ашылған гүлдің еркесі,
Айналғым келді ақ гүлге…

---