Өлең, жыр, ақындар

Жалықтым

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2218
Саңылауын көре алмай жарықтың
Қараңғы Мәскеуден жалықтым.
Анамнан алыста қамықтым
Қызы едім қазақтың, халықтың.
Тырнағын бұл тағдыр салып тұр.
Ақыл-ой, төзімді сарықтым.
Ауылға жетем бе бір күні
Алдымнан шыға ма ел, алып Күн?
Көзімді ақша қар қарып тұр,
Жүрегім ауырып, жанып жүр.
Бауырға оқ атқан жауызға
Не деймін? Көңілім қалып құр...
Күншығыс, Күншығыс, Күншығыс.
Қанымда еліме құлшыныс.
Шарттылық жанымды жейді де
Қаламын қайтадан тым-тырыс.
Кей-кейде көзіме жат менің,
Күндегі тірлігім, сәттерім.
Өзіңе жете алмай қанша жол
Жүремін мен әлі дәптерім?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз кеудеме өзім сймай таң, бесін...

  • 0
  • 0

Өз кеудеме өзім сыймай таң, бесін
Белгісіз ән жетелейді, нәркес үн.
Мен екеумін, екі жаққа тартады
Екі пиғыл, бір-ақ қорап, қайтесің.

Толық

Тереземнің алдында алма гүлдеп

  • 0
  • 0

Тереземнің алдында алма гүлдеп,
Оятады ғажайып таңдарым кеп.
Көктем-көңіл құбылып. Кесірінен
Өзіңе де хат жаза алмадым көп.

Толық

Өлеңім...

  • 0
  • 0

Мен сені сүйем деп те айта аламын.
Сен дедім, шарлап ойдың шартарабын.
Бесікте жатқанымда-ақ анам айтқан
Жырларын іштей, үнсіз қайталадым.

Толық

Қарап көріңіз