Өлең, жыр, ақындар

Жаңбырда

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 291
Көк зеңгірден кетсе де жасын құлап,
Түк сезбеспін жосылды жасым – бұлақ.
Бар ұққаным арпалыс кеудемдегі,
Құйып тұрған жаңбырдан басымдырақ.

Қабақ түйіп қара бұлт тұнжырайды,
Тереземді тамшылар ұрғылайды.
Жас бұтақта бүрісіп қара торғай,
Гүл жылайды егіліп, қыр жылайды.

Көңілімнің көл толқып шарасына,
Дауа таппай жүректің жарасына.
Тұрғанымда керілді кемпір қосақ,
Екі ауылдың тұтасып арасына!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жабық жүрек

  • 0
  • 0

Жүрегімнің қақпасы жабылғаны,
Шығар бәлкім өкпенің қабынғаны.
Қатып қалған бір тамшы жастай болып,
Ауыртады кеудемді тастай болып.

Толық

Ауылым

  • 0
  • 0

Тауға қарап елестетем тау ұлын,
Кербез жота- маңғаз мүсін бауырым.
Ағайынның пейіліндей тап-таза,
Тұнық еді ауа, суың, жауының.

Толық

Апама ұқсап

  • 0
  • 0

Есімде менің уыз балалығым,
(Ол кезде сезбейтінбіз дала мұңын)
Қыдырған қарттарынан еститінбіз,
Өзгерісін заманның жаңалығын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер