Өлең, жыр, ақындар

Жаңбырда

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 374
Көк зеңгірден кетсе де жасын құлап,
Түк сезбеспін жосылды жасым – бұлақ.
Бар ұққаным арпалыс кеудемдегі,
Құйып тұрған жаңбырдан басымдырақ.

Қабақ түйіп қара бұлт тұнжырайды,
Тереземді тамшылар ұрғылайды.
Жас бұтақта бүрісіп қара торғай,
Гүл жылайды егіліп, қыр жылайды.

Көңілімнің көл толқып шарасына,
Дауа таппай жүректің жарасына.
Тұрғанымда керілді кемпір қосақ,
Екі ауылдың тұтасып арасына!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемнің бұлттары

  • 0
  • 0

Бір жұтым суға, шөлдеген қан тамыр сынды,
Аспанды ары итерген, Хантәңір сынды.
Кім түсінеді, ей, бұлттар, жерге ынтық сенің,
Бір сәтке дамыл алмаған арпалысыңды?

Толық

Досыма

  • 0
  • 0

Гүл жамылып тұрса да төңірегі,
Мынау қала елсіздей көрінеді.
Тым болмаса досым-ау бір келіп кет,
Өзің келмей табылмас көңіл емі.

Толық

Қайығ едім тік өскен

  • 0
  • 0

Көздеріңе қарасам мейір көрем,
Разы боп өмірге пейілденем.
Қайың едім тік өскен, сен толқын ең,
Жас қайыңды өзіне бейімдеген.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар