Өлең, жыр, ақындар

Қаңтардың қай бір түні еді

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 585
Қаңтардың қай бір түні еді,
Қалған ем әйтеу қаңғырып.
Ұсынды маған жүрегін,
Жалғыздық деген – жарлы үміт.
Сол бір түн әлі ойымда,
Бәрін де тұрдым мойындап.
Келемін жалғыз уайымдап,
Бейтаныс көше бойында.
Көліктер жатыр зуылдап,
Көше ғой тегі шуылдақ.
Қарыны тойған сәбидей,
Алматы жатыр пырылдап.
Сары шұнақ аяз,
(Тым шұнақ),
Соңымнан қалмай шымшылап.
Ойымда менің тұрды тек:
«Барамын қайда?» – бір сұрақ.
Ықтасынға бір бұрылдым,
Қараңғы еді ол, жарықсыз.
Панасыз жүрген пенделер,
Үш-төртеу болып қалыппыз.
Көзімді жасқа толтырдым,
Қаңғырған жандар үшін тек.
Оларды аяп мен тұрмын,
Олар тұр мені мүсіркеп.
Қаншама жол басқаныммен,
Кеудемде әлі пақыр мұң.
Панасыз «жолдастарыммен»,
Бір таңды солай атырдым.
Суыққа тоңдым, үсіндім,
Жанымда тілсіз зар-мұң бар.
Сендерді сонда түсіндім,
Қаңғырған қайран тағдырлар...

2003 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мүлгиді үнсіз мынау бақ

  • 0
  • 0

Мүлгиді үнсіз мынау бақ,
Жеткендей бір сұм хабар.
Тымық түнде тыраулап,
Қайда кеттің тырналар?

Толық

Жұмбақтас

  • 0
  • 0

...Мүжіп біткен уақыттың дауылы,
Менің мұңлы қиялымдай ескірген.
Сан ғасырлық сағыныштың жазуы
Сіңген саған һәм кеткен тым өшкіндеп.

Толық

Уақыт жыры

  • 0
  • 0

Уақыт – ысқырып ұшқан жебе...
Яки, тау басында қалған кеме...
Мәңгіге тоқтаған.
Ол бірақ ғасырлар қойнауының ішінен

Толық

Қарап көріңіз