Өлең, жыр, ақындар

Қаңтардың қай бір түні еді

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 531
Қаңтардың қай бір түні еді,
Қалған ем әйтеу қаңғырып.
Ұсынды маған жүрегін,
Жалғыздық деген – жарлы үміт.
Сол бір түн әлі ойымда,
Бәрін де тұрдым мойындап.
Келемін жалғыз уайымдап,
Бейтаныс көше бойында.
Көліктер жатыр зуылдап,
Көше ғой тегі шуылдақ.
Қарыны тойған сәбидей,
Алматы жатыр пырылдап.
Сары шұнақ аяз,
(Тым шұнақ),
Соңымнан қалмай шымшылап.
Ойымда менің тұрды тек:
«Барамын қайда?» – бір сұрақ.
Ықтасынға бір бұрылдым,
Қараңғы еді ол, жарықсыз.
Панасыз жүрген пенделер,
Үш-төртеу болып қалыппыз.
Көзімді жасқа толтырдым,
Қаңғырған жандар үшін тек.
Оларды аяп мен тұрмын,
Олар тұр мені мүсіркеп.
Қаншама жол басқаныммен,
Кеудемде әлі пақыр мұң.
Панасыз «жолдастарыммен»,
Бір таңды солай атырдым.
Суыққа тоңдым, үсіндім,
Жанымда тілсіз зар-мұң бар.
Сендерді сонда түсіндім,
Қаңғырған қайран тағдырлар...

2003 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолайрық

  • 0
  • 0

Бітпейтін менің ертегім едің,
Бақытқа бірақ жетпеген.
Қанша жыл өтті…
Көз жасыңменен көгілдір таулар көктеген.

Толық

Орман

  • 0
  • 0

Суық һәм сүркейлі Шығыстың желі…
Ауыр бір ойларға шомған –
Мен мәңгі сүйемін сені,
Үн-түнсіз мүлгіген қап-қара орман.

Толық

Табыт-шырақ

  • 0
  • 0

Қараңғы қабырға ішінен беймезгіл тұтанған шырақ.
Пенделер демінен тербелген алауы –
жаныңның нұрына шарпылар.
Сол күні сен жалғыз мәңгілік сапарға шыққансың ұзақ,

Толық

Қарап көріңіз