Өлең, жыр, ақындар

Жылқы

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1712
...Шүу, жануар, шап кәні!
Алауласын алдыңнан түнгі дала оттары.
Кекіліңе шыт байлап кетейін бір зымырап,
Көкжиектің төсінде жатыр менің құбылам.
Шомылсын бұл дүние көкірегімнің нұрына,
Ат үстінде маздаймын, ат үстінде жылынам.
Қара түнді қақ жарып, ақ ноқатқа айналып,
Қара жолдың үстінде будақ – будақ шаң қалып;
Мынау дала ұлына қалсын бір сәт таңданып.
Мимырттаған тірлікке біз мінәсіп болсақ та...
Қараөткелден өтейін арлы – берлі ойқастап,
Кетейін бұл ғаламға, кетейін бір ой тастап.
Сонан кейін ұмытып ез тірліктің күнәсін,
Толқып аққан теңіздей мүйіске артып құлашын...
Жыласыншы құба дүз...
Тарихы үшін жыласын!
Дүниенің жүрегі дүбіріңе ұласып,
(Анау мұңлы шайырлар жыр оқысын бір асыл!)
...Шүу, жануар! Шап кәні...
Жанарымнан сол шақта ып-ыстық жас жатты ағып!...

2005 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Орман

  • 0
  • 0

Суық һәм сүркейлі Шығыстың желі…
Ауыр бір ойларға шомған –
Мен мәңгі сүйемін сені,
Үн-түнсіз мүлгіген қап-қара орман.

Толық

Түн құшағында мүлгіген елес

  • 0
  • 0

Түн құшағында мүлгіген елес,
Қараша гүліндей солған.
Бірақ ол мен сүйген махаббат емес,
Қиялын кеңістік сорған...

Толық

Мүлгиді үнсіз мынау бақ

  • 0
  • 0

Мүлгиді үнсіз мынау бақ,
Жеткендей бір сұм хабар.
Тымық түнде тыраулап,
Қайда кеттің тырналар?

Толық

Қарап көріңіз